Για δες! Υπάρχουν και χειρότερες ξανθιές από τις δικές μας!

9:41 μ.μ.

(0) Comments

Miss South Carolina 2007. Ναί λοιπον, υπάρχουν πραγματικά! Ζούν ανάμεσά μας!

Δεν έχω λόγια. Ούτε αυτή μάλλον, αλλά είναι αναγκασμένη να απαντήσει...


"Είμαι vegetarian". Αλλά επιλεκτική...



Η ξανθιά και ο τεχνικός - από reality του εξωτερικού. Αμα δεν θέλει η άλλη να καταλάβει...

Πανελλήνιες! Περάσατε;

8:17 μ.μ.

(1) Comments

- Μαμά, μαμά, πέρασα!
- Μπράβο Γιωργάκη μου, μπράβο καμάρι μου! Μπράβο, χαλάλι οι κόποι και οι θυσίες!
- Μαμα;
- Ελα αγορίνα μου
- Θέλω να μου πάρεις τα εξής: Δύο φούστες μέχρι το γόνατο, ένα κιτ πρώτων βοηθειών και δύο κουτιά επιδέσμους...
- Τι λές αγόρι μου; Αχ να δεις που το διάβασμα τον πείραξε στο κεφάλι, τι να τα κάνεις εσύ αυτά μωρε; Ευελπίδων δεν έδωσες;
- Ναι ρε μανα, αλλά με περνάνε στη Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων.
- Μα αγόρι μου δεν την είχες δηλώσει αυτή τη σχολή!
- Το ξέρω μάνα. Ούτε τη σχολή είχα δηλώσει ούτε οτι με λένε Γεωργία. Αλλά έλα που αυτά γράφει ο πίνακας αποτελεσμάτων. Μαλλον θα ήταν που έσκασα σαν το καρπούζι σε μια εξέταση αθλημάτων και μπερδεύτηκε το μηχανογραφικό τους.
- Και τώρα;
- Δεν ξέρω μάνα. Κάτσε να δούμε με τις διορθώσεις που θα δώσουν μπας και τελικά χρειαστεί να πάρουμε απόχη.
- Λές να σε πετάξουν στο Ιχθυοκαλλιέργειας καμάρι μου;
- Ποτέ δεν ξέρεις μάνα. Εγώ πάντως οικονομολόγος ήθελα να γίνω. Με λίγη τύχη μπορεί να περάσω κι εκεί.

Αντίο Ηλεία, αντίο Νότια Εύβοια...

4:48 μ.μ.

(6) Comments

Το ξέρω οτι αυτό είναι ένα χιουμοριστικό blog. Ομως, από μια πολύ μακάβρια άποψη, υπάρχει χιούμορ στην τεράστια καταστροφή της φωτιάς που βιώσαμε (και βιώνουμε, τις στιγμές που γράφονται αυτές οι γραμμές) στην Ηλεία, στην Εύβοια και αλλού, με κόστος τρομερό τόσο στο περιβάλλον όσο και σε ανθρώπινες ζωές.

Μάλιστα, κύριοι, υπάρχει χιούμορ σε αυτό.

Πώς αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε οτι ΑΝΕΧΤΗΚΑΜΕ επί τόσα χρόνια τη μηδενική λήψη ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΩΝ μέτρων για τις περιοχές αυτές; Ενώ πληρώνουμε κανονικά τους φόρους μας, το ΙΚΑ μας και δεν συμμαζεύεται, και όλα αυτά τα χρόνια έχουμε πληρώσει τόσα ωστε να αρκούν για να έχουμε ο καθένας τον προσωπικό του πυροσβέστη έξω από την πόρτα του;

Πρέπει να έχουμε μεγάλο χιούμορ.

Δεν μιλώ πολιτικά. Δεν είμαι κομματικοποιημένος. Δεν μιλώ για την τρέχουσα διακυβέρνηση και μόνο. Μιλώ για τα τελευταία 20 και βάλε χρόνια, ανεξαρτήτως ηγεσιών, πολιτικών κομμάτων, συνθηκών.

Και τώρα ακούμε τον κόσμο να εκλιπαρεί για ένα αεροπλάνο, βλέπουμε (ακουσον, άκουσον!) ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ να παίζουν ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ρόλο (ή έτσι να πιστεύουν) στις επιχειρήσεις... κατόπιν εορτής, τώρα είναι αργά.

Και το πιό αστείο από όλα είναι οτι βλέπουμε όλους τους πολιτικούς μας να συνεχίζουν να μιλούν με αυτή την ξύλινη, στερεότυπη, απαλλαγμένη από οποιαδήποτε ευθύνη πολιτική γλώσσα στις δηλώσεις τους.

Αλλά δεν φταίνε αυτοί. Ούτε οι ηγεσίες της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής, του Στρατού. Ούτε η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Φταίμε ΕΜΕΙΣ. Εχουμε και είχαμε τους ηγέτες που μας αξίζουν, τους τοπικούς άρχοντες που μας αξίζουν, τους συντονιστές που μας αξίζουν.

Αιντε λοιπον, ας συνεχίσουμε να κυνηγάμε τη θεσούλα εκεινη στο Δημόσιο, που θα μας επιτρέπει να πληρωνόμαστε χωρις να παράγουμε. Να φεσώνουμε την πιστωτική μας με ηλίθια έξοδα και να αναλωνόμαστε σε ανεγκέφαλα σκυλομπουζουκοακούσματα παρέα με το νοθευμένο μας μπουκαλάκι ουϊσκυ. Ας συνεχίσουμε να καταναλώνουμε delivery επειδή βαριόμαστε (ή δεν ξέρουμε) να μαγειρέψουμε, και να πεθαίνουμε από τον ανθυγιεινό τρόπο ζωής μας. Και, φυσικά, να μην δίνουμε δεκάρα για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας μέχρι τη στιγμή που θα συμβεί μια καταστροφή. Αυτά που λέω συμπεριλαμβάνουν και εμένα τον ίδιο, για να μην παρεξηγούμαστε.

Αντίο Ηλεία. Αντίο Νότια Εύβοια. Κουράγιο σε όλους όσους επλήγησαν.

Και για όσους δεν πιστεύουν οτι η ιστορία επαναλαμβάνεται, ορίστε ένα βιντεάκι από παλιότερα (εφοδιαστείτε με ηρεμηστικά πριν το δείτε)


Πώς να καταστρέψετε τη φήμη σας (ολίγον τι)

12:06 π.μ.

(2) Comments

Εμπειρίες από επαρχία, συνέχεια. Λοιπον, εκεί που βρισκόμασταν στο Ν.Ηλείας, ήμασταν καλεσμένοι σε ένα γάμο.

Ολα καλά. Ο γάμος όμορφος, ο κόσμος πολύς, ο καιρός καλός.

Το τραπέζι θα γινόταν σε ένα πασίγνωστο κτήμα. Και εδώ αρχίζει η έμπνευση για το πώς μπορεί κανείς να καταστρέψει τη φήμη του ως διοργανωτής:

1. Παίρνετε ένα κτήμα με φήμη ΠΟΛΛΩΝ ετών.
2. Εξετάζετε τον κόσμο που θα παρευρεθεί. Γνωρίζετε, εκ των προτέρων, οτι οι περισσότεροι καλεσμένοι είναι ντόπιοι που έχουν τις δικές τους καλλιέργειες ή τα δικά τους κοπάδια και γνωρίζουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ γύρω από τις ποιότητες του γάλακτος, των τυριών, των λαχανικών και δεν συμμαζεύεται. Οταν λέμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ, οι άνθρωποι μπορούν να μυρίσουν ένα λάχανο και να σου πουν αν στο χώμα που το φύτεψες έχεζαν αγελάδες ή κατσίκες.
3. Βάζετε CATERING. Με την γνωστή ποιότητα υλικών (όπωσσσ Αμερρρική, που λέει και η διαφήμιση). Πανιασμένες φλογέρες, ξυνό τσατζίκι, κεφτεδάκια μπλιαχ, τυριά σε κατάσταση τήξεως.
4. Σερβίρετε ΝΕΡΩΜΕΝΟ κρασί σε χρώμα βυσσινάδας, χύμα, και μόνο κόκκινο. Ετσι, για να κάνετε όλον τον κόσμο να παραγγείλει μπύρες.
5. Προσθέτετε μια δόση ανοργανωσιάς και μερικές ξυνισμένες υπαλλήλους (παρακαλώ, μπορείτε να πάρετε μια και μαζεύετε τώρα, το άδειο μπολάκι της σαλάτας; - ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΩΡΑ ΚΥΡΙΕ). Σερβίρετε τούρτα δύο φορές στο ίδιο τραπέζι και αφήνετε ορισμένα τραπέζια να απορούν γιατί τόσες τούρτες πετάνε γυρω γύρω και στο δικό τους δεν προσγειώνεται καμία.
6. Σώνετε την κατάσταση με κάτι ντόπια γουρουνόπουλα και αρνιά τα οποία όμως τα έχετε σερβίρει αρκετά αργά ωστε να έχουν κρυώσει και να είναι (ειδικά το αρνί) κάτι μεταξύ μαστίχας Χίου και πλαστελίνης.

Φυσικά περιττό να σας πω οτι οι ντόπιοι δεν άγγιξαν τίποτα από το catering. Ούτε από το κρασί. Γνωρίζουν οι άνθρωποι, αυτά φτιάχνουν και πουλάνε και οι ίδιοι. Μόνο εμείς, οι λίγοι και άσχετοι Αθηναίοι, καταβροχθίσαμε τα πάντα μπροστά στα τρομοκρατημένα τους μάτια (παιδάκι μου, να σου φτιάξω εγώ αύριο τσατζίκι όσο θέλεις, μην το τρως αυτό το πράμα εδω).

Κατά τα άλλα (μουσική, εξυπηρέτηση - πλην της ξυνισμένης μειοψηφίας, περιβάλλον) ήταν τέλεια. Αλλα ρε παιδί μου, ΣΕ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΟΥΣ ΒΑΖΕΙΣ CATERING; ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ!

Ουφ. Τα είπα και ξαλάφρωσα. Να ζήσουν τα παιδιά, που φυσικά δεν ευθύνονται για όλα αυτά (αν και υποψιάζομαι οτι θα μπορούσαν να τσεκάρουν, αλλά όποιος έχει παντρευτεί ξέρει οτι αυτά είναι θεωρίες).

Ελπίζω την επόμενη φορά να το πάρει χαμπάρι ο ιδιοκτήτης γιατί είναι κρίμα. Είναι σαν να προσφέρεις συσκευασμένο μπακλαβαδάκι σε ζαχαροπλάστη.

Πώς να χάσετε τον πελάτη σας σε χρόνο dt/2 (the sequel)

2:51 μ.μ.

(2) Comments

Να λοιπόν που πήγαμε και διακοπές. Βρισκόμαστε σε ένα χωριουδάκι κοντά στην Αρχαία Ολυμπία, και χαλαρώνουμε. Ομως, το κινητό της γυναίκας μου χάλασε. Ηταν καιρός λοιπόν να πάρουμε ένα καινούριο κινητό. Απο καιρό ζαχάρωνε το Sony Ericsson Z610 και, μια και ο Πύργος ήταν σχετικά κοντά, είπαμε να πεταχτούμε ως εκεί να ρίξουμε μια ματιά. Δυστυχώς όμως κανένα κατάστημα δεν είχε σε stock το συγκεκριμένο μοντέλο. Κανένα, πλην ενός. Αν απορείτε ΓΙΑΤΙ το συγκεκριμενο κατάστημα είχε σε stock αυτό το κινητό, καθώς και ένα σωρό άλλα, θα σας λύσω την απορία παρακάτω.

Στο κατάστημα μπαίνουμε εγώ και η σύζυγός μου. Μας υποδέχεται μια πωλήτρια, ενδεχομένως και η ιδιοκτήτρια του καταστήματος (δεν ήταν μέρος αλυσίδας από όσο πρόσεξα).
- Γειά σας, θα θέλαμε να ρωτήσουμε για το Sony Ericsson Ζ610…
- Ορίστε (δείχνοντας αδιάφορα προς τη βιτρίνα)
- Δεν υπάρχει σε άλλο χρώμα εκτός του μαύρου, ε; Γιατί ξέρω οτι βγαίνει σε φούξια και σε μπλε, αλλα δεν υπήρχαν διαθέσιμα αλλού που ρωτήσαμε...
- (Με απόλυτη σιγουριά) Α, δεν χρειάζεται, ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΟΣΟΨΕΙΣ.
- Μα αν άλλαζε προσόψεις, γιατί το δίνουν σε ΤΡΙΑ χρώματα εξαρχής και δεν αναφέρουν τίποτα για αυτό; Εννοώ, θα μας το λέγανε ή θα βλέπαμε να πωλούνται ξεχωριστές προσόψεις.
- (Ενοχλημένη) Οχι, ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΟΣΟΨΕΙΣ.
- Μα...
- (Απότομα) Θα το πάρετε;
- Εεεε....
- (Δις απότομα) Να το βγάλω;

(Εχω μια πολύ μικρή αίσθηση οτι η συγκεκριμένη απλά θέλει να πουλήσει το κινητό. Και μάλιστα με βίαιο τρόπο. Αν χρειαστεί να μας πει οτι έχει μνήμη 1 terabyte, κάμερα 10 Megapixels και όταν δεν καλείς παίζει μόνο του τζόκερ και κερδίζει, θα μας το πει. Αν αρνηθούμε και πάλι, ενδέχεται να μας απειλήσει με μαστίγιο)

- Εεεε, ξέρετε, δεν είμαστε τόσο σίγουροι, ίσως θα πρέπει να το σκεφτούμε λίγο πρώτα. Θα το σκεφτούμε και θα ξανάρθουμε. Γειά σας.

(Η πωλήτρια παίρνει αυστηρό ύφος στρατηγού που δίνει διαταγές για την κίνηση της μεραρχίας με στόχο την κατα μέτωπο επίθεση)

- ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.

(Βγάζει κομπιουτεράκι)

- Εεεε....
- ΛΟΙΠΟΝ μπορώ να σας το δώσω στα 240 Ευρώ (εκπτωση λιγο-πολύ 15 ευρώ από την αρχική τιμή)
- Ναι, αλλά ξέρετε...
- (Ανυπόμονα αυτή τη φορά, λες και συζητάμε για μαρούλια στη λαϊκή – που και πάλι πιό ευγενικός θα ήταν ο μανάβης) Θα το πάρετε; Να το βγάλω;

(Γιατί δεν μας έλεγε την έκπτωση από την αρχή, αραγε; Οχι οτι ήταν δα και παράγοντας απόφασης τα 15 ευρώ)

- ΟΧΙ, δεν θα το αγοράσουμε, ευχαριστούμε πολύ.

Κάποιοι χρειάζονται σεμινάρια διαχείρισης πελατών. Μετά απορούμε γιατί κάποια καταστήματα στην Ελλάδα κλείνουν ξαφνικά και γιατί τα διπλανά τους, που μπορεί να πωλούν ακριβώς τα ίδια προϊόντα, χέζονται στο τάληρο.

Για την ιστορία, το κινητό το βρήκαμε και το αγοράσαμε τελικά από κάποιο άλλο κατάστημα στον Πύργο Ηλείας. Μας εξυπηρέτησε μια ευγενέστατη κοπελίτσα, πραγματική επαγγελματίας, που ήταν πρόθυμη να μας πει τα πάντα και μας εξυπηρέτησε άμεσα όταν διαπιστώσαμε ένα ελάττωμα με το καπάκι της μπαταρίας. Περισσότερο όμως από όλα μας κράτησε στο μαγαζί αυτό το χαμόγελο και η φιλική της διάθεση που κερδίζουν τον πελάτη πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε έκπτωση. Φυσικά, θεωρώντας οτι είναι άξιον αναφοράς, θα αναφέρω το όνομα του καταστήματος (ναι, κάνω διαφήμιση - όταν είμαι ικανοποιημένος ως πελάτης): Χαλιμούρδας ΑΕ, Πύργος Ηλείας, και να δώσω συγχαρητήρια στον ιδιοκτήτη για την τόσο ικανή και ευγενική υπάλληλό του.

Δεν αναφέρω το όνομα του "κακού" καταστήματος γιατί 1) δεν το θυμάμαι - δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να το συγκρατήσω και 2) δεν χρειάζεται. Αρκετά "θαψίματα" έχουμε δει, ας αναδείξουμε επιτέλους τους καλούς σε αυτόν τον τόπο.