ADSL; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

8:57 μ.μ.

(2) Comments

Υπέπεσαν στην αντίληψή μου οι νέες διαφημίσεις της HOL και οι - για πρώτη φορά, κατά τη γνωμη μου - εκπληκτικές νέες διαφημίσεις του ΟΤΕ. Ευφάνταστες, οι marketing experts τους κάνουν πολύ καλή δουλειά και από τα δύο στρατόπεδα, ακόμα και αν παίζουν με αρνητική διαφήμιση, πράγμα που γενικά με απωθεί.

Επίσης ευφάνταστες είναι και οι διαφημίσεις των υπολοίπων, όπως Forthnet, Vivodi, On κλπ.

Ομως - για καθήστε βρε παιδιά.

Πόσες απώλειες συνδρομητών είπαμε οτι είχε ο ΟΤΕ φέτος λόγω των ελκυστικότερων οικονομικά προσφορών εναλλακτικών παρόχων;
Πόσες καταγγελίες, εξώδικα / αγωγές και εντέλει πρόστιμα έχουν "φάει" στο σύνολό τους οι εναλλακτικοί πάροχοι λόγω "κακής" παροχής υπηρεσιών (γενικά το ορίζω έτσι);

Αν, λέω αν, διοχετεύονταν τα χρήματα που είχαν ξοδευτεί στη διαφήμιση ΣΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ και ειδικά στο ανθρώπινο δυναμικό (λέγε με τεχνική υποστήριξη) τότε και το κόστος θα μειωνόταν και οι υπηρεσίες θα ήταν ανταγωνιστικές. Και ο ΟΤΕ θα προσέφερε πιό φθηνές υπηρεσίες, και οι εναλλακτικοί πάροχοι πιό σωστές υπηρεσίες.

Αλλά όχι.

Συμφέρει περισσότερο βλέπεις να προσελκύσουμε νέους πελάτες, να υπογράψουν συμβάσεις και μετά ας μην είναι ικανοποιημένοι. Ας προχωρήσουν σε καταγγελίες. Ας αλλάξουν και πάροχο βρε αδελφέ. Τα βγάλαμε τα χρήματά μας εμείς.

Ετσι εκτιμώ οτι σκέφτονται.

Μέχρι πότε όμως;

ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ προσωπικά να βλέπω τις υπέροχες, κατά τα άλλα, διαφημίσεις του παρόχου μου, και να ΜΗΝ ΕΧΩ ΤΗΛΕΦΩΝΟ από τα μέσα Νοεμβρίου. (Internet έχω, για το τηλέφωνο μαντέψτε "ποιός" φταίει!).

ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ να βλέπω τις υπέροχες, κατά τα άλλα, διαφημίσεις του παρόχου μου και να κάνω 20 λεπτά να πιάσω γραμμή στην υπηρεσία τεχνικής υποστήριξης (ΟΤΑΝ δεν "μιλάνε" οι γραμμές).

ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ να βλέπω τις υπέροχες, κατά τα άλλα, διαφημίσεις του παρόχου μου και να είμαι αναγκασμένος να επαναλαμβάνω το πρόβλημά μου σε άλλον τεχνικό κάθε φορά ακούγοντας ο,τι ιστορία / δικαιολογία μπορεί να φανταστεί κανείς ΕΚΤΟΣ από τη φράση "το πρόβλημά σας επιλύθηκε".

ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ να βλέπω τις υπέροχες, κατά τα άλλα, διαφημίσεις του παρόχου μου και να έχω έγκυο γυναίκα η οποία να αναγκάζεται να μιλαει από το κινητό της με το γιατρό της και οποιονδήποτε άλλο χρειαστεί, συναγερμό που δεν δουλεύει η τηλεφωνική του επικοινωνία με το κέντρο κλήσεων, φουσκωμένο λογαριασμο στο κινητό λόγω της πληθώρας των κλήσεων στην τεχνική υποστήριξη και ώρες ατελείωτες χαμένες σε απόπειρες επικοινωνίας. Α, και το τηλέφωνό μου εμφανίζεται οτι καλεί! Πηγή παρεξηγήσεων αστείρευτη δηλαδή.

ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ να βλέπω τις υπέροχες, κατά τα άλλα, διαφημίσεις του παρόχου μου και να στέλνω απανωτά email σχετικά με το πρόβλημά μου τα οποία ποτέ δεν απαντούνται. Τα τρώει η μαρμάγκα που ζει μέσα στον mail server τους.

ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ να βλέπω τις υπέροχες, κατά τα άλλα, διαφημίσεις του παρόχου μου και να ακούω από τους (μη σωστά εκπαιδευμένους, προφανώς) τεχνικούς να μου εξηγούν οτι "ορισμένα προγράμματα torrent ανοίγουν μόνα τους πόρτες στο router σας" τη στιγμή που το πρόβλημά μου είναι οτι ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΛΕΦΩΝΟ και όχι Ιντερνετ. ΚΑΙ ΝΑΙ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ, ΤΟ ΛΑΜΠΑΚΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΜΕΝΟ! Αυτό και ΟΛΑ τα άλλα λαμπάκια μου.

Ναι, είμαι σε εναλλακτικό πάροχο. Η απόφασή μου να φύγω από τον ΟΤΕ πάρθηκε όταν, μετά από ένα πρόβλημα στην τηλεφωνική μου σύνδεση, έμπλεξα σε τόσο μεγάλη γραφειοκρατική διαδικασία για τη διόρθωσή του μένοντας χωρίς internet για δυο εβδομάδες περίπου που το έκανα σχεδόν εκδικητικά. (Θα σας δείξω εγώ).

Τώρα, πού να πάω; Σε άλλη χώρα;

(Παρακαλώ σε τυχόν σχόλια να μην αναφερθούν ονόματα παρόχων, δεν είναι αυτός ο σκοπός - το παρόν δεν γράφτηκε ως επίθεση για ένα συγκεκριμένο πάροχο. Η επίθεση εκεί θα ξεκινήσει με 8σέλιδη καταγγελία :) )




Σώπα, emo μου...

3:24 π.μ.

(1) Comments

Μην κλαίς. (Τι σου είπα τώρα, ε;)

Δεν είσαι πραγματικός. Είσαι ψεύτικος! Μούφα! Φθηνή απομίμηση!
Οχι, δεν είμαι trendy. Είμαι η φωνή των πολλών.

Οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ, οι ORIGINAL, οι ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ emo σ'αυτόν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα είναι ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ.

Γιατί;

- Τα μαλλιά τους απλά δεν τα κάνουν φράντζες γιατί δεν έχουν αρκετά. Αν είχαν, θα φτάνανε τη φράντζα-μαύρη πλερέζα ως το πάτωμα.
- Δεν τρυπιούνται εκεί που τρυπιέσαι εσύ, αλλά τους έχουν τρυπήσει πολύ περισσότερες φορές βελόνες και αιχμηρά αντικείμενα από όσες εσένα.
- Εσύ χαρακώνεσαι για να δείξεις στην παρέα το βαθύ συναισθηματικό σου κόσμο, αυτούς τους χαρακώνουν οι γιατροί για να μπορούν να ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ σε αυτό τον κοσμο - και το πληρώνουν κιόλας το χαράκωμα.
- Αν εσύ φοράς μαύρα ρούχα, άλλο τόσο και αυτοί. Πολλά. Τα μισά για φιλους και συγγενείς που χάνονται, τα άλλα μισά γιατί δεν θέλουν συχνά πλύσιμο και δεν χαλάνε λεφτά στα απορρυπαντικά.

Εκεί όμως που φαίνεται ο πραγματικός emo είναι το ΚΛΑΜΑ.
Και σε αυτό σε κάνουν σκόνη.

Εχεις δει τις συντάξεις τους;
Ουτε εκείνοι.
Ισα που προλαβαίνουν να τις δουν την πρώτη μέρα και για τις υπόλοιπες 29 ΚΛΑΙΝΕ με μαύρο δάκρυ. Οσο για το μολύβι κάτω από τα μάτια, δεν το χρειάζονται. Με τόσους μαύρους κύκλους από την ταλαιπωρία είναι σαν φυσικό tattoo.

Αρα, emo μου, εγώ σε συμβουλεύω να κρατήσεις τη φράντζα άμα σου αρέσει τόσο, άσε όμως το κλάμα για αργότερα. Εχεις χρονο. Ενσημο και λυγμός, σου το εγγυώμαι!

Αντε να δούμε σε πόσα χρόνια θα πάρω και εγώ την σύνταξ-emo. :)






Πώς;

3:08 μ.μ.

(0) Comments

Το παρόν απευθύνεται ΜΟΝΟ σε άντρες.

Είσαι αγκαλίτσα με το έτερον ήμισυ και περπατάτε χαλαρά στους δρόμους της πόλης. Το χέρι σου είναι περασμένο, όπως πάντα, στους ώμους της ή στη μέση της. Τη σφίγγεις πάνω σου. Η νυχτερινή ατμόσφαιρα είναι ρομαντική, και η ελαφριά ψυχρούλα λειτουργει προς όφελός σας, κάνοντάς σας να βρίσκεστε ακόμα πιό κοντά ο ένας στον άλλον.

Ξαφνικά, εκεί που μιλάτε περί ανέμων και υδάτων, νοιώθεις το χέρι σου, αυτό με το οποίο την αγκαλιάζεις, βαρύ.

Πολύ βαρύ.

Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια για να συνεχίσεις να την κρατάς και να περπατάτε στον ίδιο ρυθμό. Σαν κάτι να εμποδίζει τη φυσική συνέχεια του βαδίσματός σας. Το χέρι σου συναντά αντίσταση, σαν κάποιος να θέλει να το σταματήσει. Και όμως, συνεχίζετε να περπατάτε. Το νοιώθεις βαρύ. Πολύ βαρύ.

Τρομοκρατείσαι.

Και ξαφνικά, εκεί που είσαι έτοιμος να σταματήσεις την κουβέντα και το περπάτημα και να της ανακοινώσεις οτι μάλλον παθαίνεις έμφραγμα ή κάτι παραπλήσιο, το βάρος φεύγει. Εξαφανίζεται. Συνεχίζετε να περπατάτε, και το χέρι σου νοιώθει ανάλαφρο όπως πριν.

Οχι, δεν ήταν έμφραγμα.
Απλά τελείωσαν οι Χριστουγεννιάτικες βιτρίνες με τα γυναικεία ρούχα και η καλή σου ανέβασε πάλι στροφές.


Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας, και προσοχή στα όρια των πιστωτικών σας καρτών :)



Κάτι για τα Χριστούγεννα που έρχονται #2

2:23 μ.μ.

(1) Comments

Δεν άντεξα, πάρτε την Tarja σε άλλο ένα πολύ καλό κομμάτι:



Αλλά επειδή ορισμένοι μπορεί να την θυμούνται από τους Nightwish, ορίστε και ορισμένα κλιπάκια από την τότε εποχή, για να είμαστε ιστορικά ακριβείς :)


I wish I had an Angel


Nemo


Planet Hell (live)



Κάτι για τα Χριστούγεννα που έρχονται

5:04 μ.μ.

(1) Comments

Ακούστε το, και αν είστε ευαίσθητοι/ες, μην ντραπείτε να συγκινηθείτε. Το αξίζει και το τραγούδι και η ερμηνεύτρια.



Το τραγούδι λέγεται "You would have loved this" και το τραγουδά η 30 ετών πλέον Φινλανδή Tarja Turunen (προφέρεται "Τάρρρια" με τραβηγμένο το Ρ), πρώην τραγουδιστρια των Nightwish, από ένα Χριστουγεννιάτικο άλμπουμ που ηχογράφησε σόλο το 2006. Το τραγούδι είναι διασκευή, αλλά είναι εκπληκτικό. Οπως εκπληκτική είναι και η Tarja, αλλά αυτό θα το διαπιστώσετε μόνοι σας, έτσι δεν είναι;



"Δημιουργήστε περιεχόμενο" σου λέει μετά.

1:54 μ.μ.

(1) Comments

Εκανα μια τσάρκα στο YouTube σήμερα, ψάχνοντας για Ελληνικά κλιπάκια για να δω και εγώ ΤΙ ειδους περιεχόμενο ανεβάζει αυτή η χώρα που "όταν έφτιαχνε Παρθενώνες οι άλλοι ήταν στα δέντρα".

Δεν θα το ξανακάνω, το υπόσχομαι.

Ανακάλυψα λοιπόν με τρόμο οτι το Ελληνικό περιεχόμενο εμπίπτει σε ορισμένες ΜΕΓΑΛΕΣ κατηγορίες, εκ των οποίων μία είναι τα clopyrights από video clips / εκπομπές / ταινίες κλπ (για να μην παρεξηγηθούμε, αυτά τα συναντάμε ανεξαρτήτως χώρας) και άλλη μια ειναι τα "πατριωτικά" / Εθνικιστικά μηνύματα, ενίοτε διανθισμένα με ύμνους και φωτογραφίες από τις Ενοπλες Δυνάμεις και στόχο διάφορες εθνικότητες / φυλές / ομάδες ποδοσφαίρου / πολιτικά κόμματα / μάρκες καλλυντικών / κατεψυγμένα προϊόντα / τύπους μανταλακίων. Οκ, και αυτό ενίοτε το συναντάμε (σε συγκεκριμένες χώρες).

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ όμως; ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ περιεχόμενο;

Αμέ! Από τότε που βγήκαν τα κινητά τηλέφωνα με κάμερα, κάθε πιτσιρικάς φαίνεται να έχει ανακυρήξει εαυτόν σε αυτόκλητο Copolla του youtube, ανεβάζοντας καθημερινά τόνους από κλιπ ΑΠΑΙΣΙΑΣ ποιότητας με τους φιλαράκους του να γελάνε σαν μουλάρια στην πενταήμερη / την τάξη / το φροντιστήριο / το στρατό κάνοντας ηλίθια αστεία (οπως το να δείχνουν τον πισινό τους) η απλά ρίχοντας φάπες ο ένας στον άλλον. Και όλα αυτά τα φοβερά διεισδυτικά και ενδιαφέροντα πρέπει να τα παρακολουθήσει κανείς σε ποιότητα λήψης που έχει γίνει από καμεραμαν με πάρκινσον μέσα από πρόσφατα σπασμένο παρμπριζ αυτοκινήτου με χαλασμένους υαλοκαθαριστηρες υπό καταρρακτώδη βροχή.

Μπορεί να κακιώσετε που το διαβάζετε αυτό όσοι βρίσκεστε στην κρίσιμη ηλικία και έχετε ήδη ανεβάσει τέτοια κλιπάκια, αλλά το blog αυτό δημιουργήθηκε για να σας τσαντίζει που και που: ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ που δείξατε τον πισινό σας στην πενταήμερη. Σιγά το κατόρθωμα. Κάντε κάτι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ και ανεβάστε το και να είστε σίγουροι οτι θα γίνει πολύ δημοφιλέστερο από τον πισινό σας.

Και μην ακούσω το γνωστό "αμα δεν γουστάρεις μην τα βλέπεις". ΦΥΣΙΚΑ και δεν τα βλέπω. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος να γεμίζουμε με σκουπίδια το youtube και να δίνουμε ακόμα πιό μεγάλο δίκαιο σε όσους λένε οτι ΔΕΝ έχουμε ξεφύγει ακόμα από την εποχή του τεχνολογικού αναλφαβητισμού, μια και ακόμα και όσοι έχουν μάθει να χρησιμοποιούν σήμερα την τεχνολογία την χρησιμοποιούν με ΛΑΘΟΣ τρόπο.

Τα είπα και ηρέμησα. Αντε, flame me τωρα.



Λεωνίδα, οι Πέρσες!

3:23 μ.μ.

(2) Comments

Καλά την έβγαλε ο Λεωνίδας με τους 300 στις Θερμοπύλες, με τους ασχημομούρηδες που είχε να πολέμήσει. Αμα του στέλνανε μια τέτοια άραγε θα αντιστεκόταν το ίδιο σθεναρά; :)





(Δείτε όποιο παίζει γιατι το ένα από τα δύο το ανεβοκατεβάζουν)

Το όνομα αυτής είναι Aylar Lie και είναι Ιρανο-Νορβηγίδα. Πονεμένη ιστορία βέβαια, από πορνοστάρ ξεκίνησε η καημενούλα χωρίς ούτε ένα ρουχαλάκι να φορέσει, και εξελίχθηκε σε top celebrity στη Βορεια Ευρώπη. Παρτε και το site της για μελέτη: www.aylar.no (Τα "πονηρά" βρείτε τα μόνοι σας, σιγά μην σας τα δώσω! :))

Να τη στείλουμε του Μπους μπας και σταματήσει να γκρινιάζει;


Coloured in Blue από τους Take The Money and Run - Ελληνικότατο!

8:00 μ.μ.

(0) Comments

Μου τους σύστησε ένας φίλος. Είναι Ελληνες, παίζουν Jazz-Blues, έχουν μια εμμονή στο noir, και υπάρχει ένα και μοναδικό video τους online στο youtube:



Θεωρώ οτι ειναι εκπληκτικοί στο είδος τους (jazz-blues), και στην Ελλάδα δεν έχουμε και πολλούς τέτοιους. Το site τους μπορείτε να το βρείτε εδω: http://www.takethemoneyandrun.gr/

Εχουν κυκλοφορήσει ένα CD το 2003 στο οποίο συμμετέχει και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Μπορείτε να το βρείτε στο E-Shop καθώς και στο 123Play, οπου μπορείτε να ακούσετε και αποσπάσματα (προφανώς μπορειτε να το βρείτε και αλλού, αλλα αναφέρω τα δύο πρώτα sites που έπεσαν στην αντίληψή μου).


Από τη γη στη σελήνη: Παγκράτι-Νέα Σμύρνη.

11:31 μ.μ.

(6) Comments

Είχα πολύ καιρό να πάω στη Νεα Σμύρνη. Για την ακρίβεια, χρόνια.

Πήγαινα πολύ συχνά πριν φτιαχτεί το Τραμ. Οταν η Ελ. Βενιζέλου ήταν ακόμα μια κανονική λεωφόρος, η οποία ξεκινούσε από το Παγκράτι (ως Υμηττού) και, αφού άλλαζε 2-3 ονόματα στο δρόμο, περνούσε ως Ελ. Βενιζέλου από την κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης και κατηφόριζε προς την εκκλησία της Αγ.Παρασκευής.

Πώς έτυχε, σήμερα, και έπρεπε να πάω με το αυτοκίνητο στο ύψος της πλατείας της Ν.Σμύρνης για μια δουλειά. Ε, λοιπόν, αυτά που είδα θέλω να σας τα πω γιατί θα σκάσω.

Καταρχήν ξεκινάμε από το Παγκράτι. Μια κορεσμένη Υμηττού, με δεκάδες διπλοπαρκαρισμένα από εδώ και από εκεί (γιατί ο Ελληνάρας πρέπει να πιεί τη φραπεδάρα του και να κάνει τις ψωνάρες του αλλά να τσεκάρει και την αμαξάρα του, τσσσ. Και αμα θέναβγει ο απομέσα, ας κορνάρει). Αφού περάσουμε τις συμπληγάδες των φαναριών (που κοντεύουν να γίνουν ένα ανά οικοδομικό τετράγωνο) προχωράμε προς τη Ν. Σμύρνη με τρείς λωρίδες αρχικά (εκ των οποίων οι δύο ωφέλιμες αν λάβουμε υπόψη τους σαβουροπαρκαροκάγκουρες με τους οποίους ασχολούμαι και σε άλλο άρθρο).

Και εδώ μπαίνει ο απορρυθμιστικός παράγοντας. Το Τραμ!

Που φτιάχτηκε για να μας διευκολύνει.

Που φτιάχτηκε για να γίνουν οι μετακινήσεις άνετες και γρήγορες.

Φυσικά, το παραπάνω ισχύει μονο αν μένεις έξω από στάση του τραμ και κατευθύνεσαι προς τοποθεσία που βρίσκεται 50 μέτρα κοντά σε άλλη στάση του τραμ, ως συνήθως. Σε αντίθετη περίπτωση τρώς το 90% του χρόνου σου για να καλύψεις το 10% της απόστασης του συνολικού ταξιδιού μέσα από τους υπερμποτιλιαρισμένους Αθηναϊκούς δρόμους. (Και αυτό το έχω αναφέρει σε άλλο άρθρο ε; Καλα. Λες και αλλαξε κάτι από τότε).

Υποψιάζομαι οτι ο κύριος και ζωτικός λόγος ύπαρξης του τραμ είναι γιατι διεκδικεί το μονο κομμάτι πράσινου στην Αθήνα το οποίο δεν πρόκειται ποτέ και για κανένα λόγο να απαλλοτριωθεί. Για το γκαζόν ανάμεσα στις ράγες μιλάω.

Καλά, μην βαράτε. Ξέρω οτι εξυπηρετεί μπόλικους καθημερινά. Ομως, υπάρχουν και αυτοί που είναι αναγκασμένοι να οδηγήσουν το δικο τους αυτοκίνητο. Αυτοί γιατί κατούρησαν στο πηγάδι;

Το τραμ, με την υπέροχη αυτή ιδέα που είχαν οι κύριοι που το σχεδίασαν να το κάνουν επιγειο και όχι υπέργειο (αλλα τι; σε τέτοια έξοδα θα μπαίνουμε τώρα;) απλά ΤΡΩΕΙ λωρίδες από την Υμηττού/Μαχης Αναλάτου/Whatever/Βενιζέλου που στενεύει σταδιακά σαν λαιμός μπουκαλιού, με το κρεσέντο να έρχεται λίγο πριν το άλσος της Ν. Σμύρνης οπου καταλήγουμε να έχουμε ΜΙΑ ΛΩΡΙΔΑ (και αυτή στο περίπου γιατί υπάρχουν και τα παρκαρίσμένα). Το χάος.

Και ξαφνικά, ο δρόμος ξαναγίνεται τρείς λωρίδες.

Και είναι άδειος.

Γιατί όλοι έχουν συγκεντρωθεί στην μονή λωρίδα λιγο πριν στου φαναριού την ποδιά σφάζονται παληκάρια. Συγχαρητήρια, ας σφίξουμε τα χέρια ο ένας του άλλου. Είμαστε η μόνη χώρα που καταφέρνει να δημιουργεί με παροιμιώδη τρόπο ΤΕΧΝΗΤΟ μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας, και μάλιστα ως side-effect ενός έργου που θα διευκόλυνε και θα βελτίωνε τα πράγματα. Αν ρωτήσετε βέβαια τους συγκοινωνιολόγους, θα σας πουν οτι φταίει ο ρυθμός αύξησης των ΙΧ και τρεχαγύρευε...

Φτάνω λοιπόν ο ταλαίπωρος στην πλατεία. Μια πλατεία που παλιά ήταν πλατεία, με δρόμο και από τις 4 πλευρές, μια σχετική κίνηση ως εμπορικό κέντρο που ήταν, και αυτά. Αλλα ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ αυτή τη φορά.

Οι δυο πλαϊνοί δρομοι της πλατείας έγιναν πεζόδρομοι. Από την πάνω πλευρά, το τραμ έχει φάει τον περισσότερο από το χωρο της Ελ. Βενιζέλου, ενώ από την κάτω είναι σε ένα σημείο "κλειστό λόγω έργων" το σύστημα. Στα φανάρια γίνεται, όπως πάντα όταν ισχύουν τέτοιες συνθήκες, σφαγή. Δεξιά ΔΕΝ στρίβεις για να πας κάτω από την πλατεία (αμα δεν στρίψεις πριν την πλατεία, μετά έχασες - στα 2 χιλιόμερα). Και τι γίνεται στους δρόμους περιμετρικά της πλατείας; ΤΟ ΣΩΣΕ. Κυψέλη και βάλε.

Τα αυτοκίνητα όντως αυξήθηκαν, αλλά οχι και τόσο. Το τραμ όμως και η πεζοδρόμηση έκαναν τη Νέα Σμύρνη να πάθει "ασφυξία" και απο εκεί που εγώ τη ζήλευα για το πόσο άνετη ήταν στο θέμα του κυκλοφοριακού και για το πόσο μεγάλους δρόμους είχε, τώρα να μην θέλω να περάσω ούτε για πλάκα από εκεί.

Καλή η πεζοδρόμηση, αλλά εδώ είναι ίδια με την τραμοδρόμηση στο αποτέλεσμα. Φαίνεται σαν να μην σκέφτηκε κανείς τις επιπτώσεις, ή να πίστεψε οτι όλοι οι Νεοσμυρνιώτες θα πουλήσουν τα αυτοκίνητα και θα πάρουν ποδήλατα προκειμένου να κυκλοφορούν στα 200 μέτρα πεζοδρομημένης ασφάλτου που τους παρέχεται. Τώρα βέβαια εγώ δεν είμαι δημότης της Νεας Σμύρνης, ο,τι θέλω σκέφτομαι, υποθέσεις κάνω. Αλλά να μην τις κάνω;

Παμε πάλι πίσω στο Τραμ: Γιατί ρε παληκάρια; Τόσο δύσκολο ήταν να σκεφτείτε οτι ΔΕΝ σώνεται η κατάσταση απιθώνοντας ένα τραμ εκεί που θα έπρεπε να είναι δρόμος; Χωρίς να δημιουργηθούν χώροι στάθμευσης, χωρίς να διατηρηθούν κάποιες υποτυπώδεις λωρίδες κυκλοφορίας (μια! ακου μια!), χωρις, χωρις, χωρίς; Και κανείς δεν βρέθηκε να διαμαρτυρηθεί για την έλλειψη ενεργειών υποδομής πέραν της κατασκευής του τραμ;

Δεν μπορώ.

Νοιώθω οτι κάθε μέρα που περνάει η Αθήνα με πνίγει και περισσότερο. Και ΔΕΝ είναι μόνο από λάθη δικά μου, επειδή αγόρασα αυτοκίνητο και συνέβαλλα στο γενικότερο κυκλοφοριακό. Είναι θέμα σχεδιασμού. Σήμερα έπιασα την Νεα Σμύρνη γιατί βρέθηκα από εκεί. Αύριο, τι θα δουν τα ματάκια μου;

Τα είπα και ξαλάφρωσα. Σχολιάστε και τίποτα, ε;



Εθνικό Σύστημα Υγείας: Σύντομος οδηγός επιβίωσης

12:56 π.μ.

(4) Comments

Με την αφορμή της τιμητικής διάκρισης της χώρας μας στην 22η θέση από τις 27 χώρες της ΕΕ σε σχέση με το Εθνικό Σύστημα Υγείας μας, θεωρώ χρέος μου ως φορολογούμενος πολίτης να παραθέσω ορισμένες σύντομες οδηγίες για να λυθεί πλέον αυτή η φρικτή παρεξήγηση που μας υποβιβάζει σε σχέση με τους γείτονές μας. Απλά, δεν υπάρχει σωστή ενημέρωση και αυτό είναι το πταίσμα μας. Ελπίζω η ΕΕ να αναθεωρήσει τη στάση της μετά τη δημοσίευση του παρόντος.

1. Ραντεβού.
Μα τι έχουν πάθει όλοι τελος πάντων; Και τηλεφωνικά ραντεβού έχουμε, και αυτοματοποιημένο σύστημα ανταπόκρισης. Το οτι σου κλείνουν ραντεβού περίπου δύο χρονια μετά το αναμενόμενο τεζάρισμά σου - σε παραμεθόριο περιοχή - δεν έχει καμμία σχέση. Επρεπε να έχεις προειδοποιήσει εγγράφως και να μην αναστατώνεις το σύστημα με τις ξαφνικές σου ασθένειες. Εξάλλου, για να μας κλείνουν ραντεβού τόσο καιρό μετά σημαίνει οτι υπάρχει μεγάλη ζήτηση, άρα το σύστημα ΔΟΥΛΕΥΕΙ. Κι εσείς ακόμα παραπονιέστε που η παθησούλα που είχατε στα μάτια σας εξελίχθηκε σε ολοκληρωτική τύφλωση, παράλυση, parkinson, κολικό και ηπατίτιδα πριν προλάβετε να πάτε στο κανονισμένο σας ραντεβού το 2019. Μικρόψυχοι. Τι το θέλετε το ραντεβού και δεν το ακυρώνετε αφού σας είναι πλέον άχρηστο;


2. Διαδικασίες.
Γκρινιάζετε για όλα τα άλλα, γκρινιάζετε και για τις διαδικασίες. Σιγά το πράγμα. Απλά πας στον γιατρό σου, σου γράφει γνωμάτευση, πηγαίνεις στην υπηρεσία, εξετάζει τη γνωμάτευση ο γιατρός της υπηρεσίας, ορίζει επιτροπή για την άλλη Πέμπτη στις 11 το πρωι, πηγαίνεις την άλλη Πέμπτη, η επιτροπή ξεκινάει στις 11.30 ("δεν σας ειχαμε πει 11.30 ε; το κάνουμε για να μην αργείτε) ενίοτε με τον ίδιο γιατρό που εξέτασε τη γνωμάτευσή σου από τον άλλο γιατρό, στην εγκρίνει ή σε ξαναχώνει επιτροπή, πηγαίνεις στα διοικητικά να πληρωθείς, μιλάς σε έναν υπάλληλο, μιλάς σε δεύτερο, σε στέλνουν στο ταμείο, σε στέλνουν σε άλλο ταμείο γιατί "αυτό έκλεισε", παίρνεις τα λεφτά, πας το χαρτί στη δουλειά σου και εγκρίνεται η ασθένειά σου. Τι; Εγινες καλά πριν το πρώτο ραντεβού με τον γιατρό (που κλείστηκε περίπου δυο μήνες αφότου αρρώστησες με 40 πυρετό); Ε τότε μπορείς να δουλέψεις και μας δουλεύεις. Απλά πράγματα.


3. Επείγοντα περιστατικά.
Εδώ η λογική είναι πολύ απλή και εντελώς παρεξηγημένη. Απλά, ΔΕΝ τα κακαρώνουμε Σαββατοκύριακα, εθνικές εορτές και αργίες, στα μέσα του κατακαλόκαιρου, τον Δεκαπενταύγουστο, το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, τις Απόκριες, όταν έχει ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, χόκει επί πάγου, φόρμουλα 1, ειδήσεις, ταινία σε πρώτη προβολή και σε όλες τις γιορτές των μεγάλων Αγίων. Ολες οι άλλες ημέρες είναι ελεύθερες. Επιτέλους, επιλέξτε μια άλλη μέρα και μην παραπονιέστε που αργεί το ασθενοφόρο ή δεν υπάρχει διαθέσιμος γιατρός και σας εξετάζει ο γυναικολόγος για προστάτη. Ανθρωποι είναι και αυτοί.

4. Φιλική εξυπηρέτηση.
Εσείς όλο να παραπονιέστε ξέρετε. Μα καλά, όλοι "κύριο" δεν σας αποκαλούν; "Τι θέλετε ΚΥΡΙΕ;", "δεν είμαι αρμόδιος ΚΥΡΙΕ", "δεν γίνεται ΚΥΡΙΕ", "περάστε αύριο ΚΥΡΙΕ", "τι χαρτί είναι αυτό ΚΥΡΙΕ". Ορίστε. Σεβασμός.

5. Πληροφόρηση.
Ααα, εδώ υπάρχει μεγάλη παρανόηση. ΟΛΟΙ είναι πρόθυμοι να σας δώσουν τις σωστές πληροφορίες. Απλά ΕΣΕΙΣ δεν κάνετε τις σωστές ερωτήσεις στους σωστούς ανθρώπους. Τελεία. Τι σημαίνει "πού πρέπει να πάω"; Θα πάρετε νουμεράκι ή θα κάτσετε στη σειρά και όταν έρθει η σειρούλα σας στο διωράκι που σας αντιστοιχεί, ο ευγενικότατος υπάλληλος θα σας ενημερώσει οτι "δεν είμαστε αρμόδιοι ΚΥΡΙΕ". Ας προσέχατε.

6. Ασφαλιστικές εισφορές.
Α, δεν το πιστεύω. Και εδώ γκρίνια; Δηλαδή επειδή ο μισός σας μισθός πηγαίνει σε εισφορές είναι λόγος αυτός να παραπονιέστε;

Και πώς θα βάλει βενζίνη το ασθενοφόρο που θα σας παραλάβει 2 ώρες αφού αποχαιρετήσετε τον μάταιο τούτο κόσμο (και θα την έχει ξοδέψει και τσάμπα);
Ε;
Πώς θα πληρωθεί ο υπάλληλος για να είναι τόσο γλυκομίλητος μαζί σας και να σας φωνάζει "κύριο";
Πώς θα αγοραστεί το μελάνι για όλες αυτές τις σφραγίδες;

Ας είμαστε σοβαροί. Και περισσότερα να πληρώναμε καλά θα ήταν. Τι; Αν τα δίνατε σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία θα σας είχαν ασθενοφόρο μόνιμα παρκαρισμένο κάτω από το σπίτι σας με χαραγμένο επάνω το ονοματεπώνυμό σας με χρυσά γράμματα; Μα καλά, πιστεύετε αυτά τα κόλπα του Marketing; Αντε το πολύ πολύ να ήταν ασημένια. Οχι και χρυσα. Και στο πίσω μέρος. Που δεν φαίνεται.


Συνεπώς, μάλλον εσείς φταίτε για όλα. Ετσι όπως πάτε θα αρχίσετε σε λίγο να παραπονιέστε και για τις συντάξεις.

Δείτε την εκπομπή του ΣΚΑΪ με τους Έλληνες bloggers

8:42 π.μ.

(2) Comments

Αν χάσατε την εκπομπή του ΣΚΑΪ με καλεσμένους Έλληνες bloggers, μπορείτε να τη δείτε εδω:
http://www.skai.gr/master_avod.php?id=59840

Μπράβο στο ΣΚΑΪ

5:31 μ.μ.

(1) Comments

Ημέρα εκλογών, ώρα 6:00.

Την ώρα που σχεδόν όλα τα (ενημερωτικά;) κανάλια της Ελληνικής τηλεόρασης ασχολούνται με τις αφίξεις των πολιτικών αρχηγών στα γραφεία τους, με δημοσιογράφους να υφίστανται ανελέητο ποδοπάτημα, μικρόφωνα να τρίζουν και μύτες να ανοίγουν για να πάρουν τη βαρυσήμαντη δήλωση "γειά σας", οι άνθρωποι του ΣΚΑI οργάνωσαν μια εκπομπή για τα blogs, το internet και την πολιτική, με καλεσμένους Ελληνες bloggers. Εξαιρετικά ενδιαφέρον και ειδικά σε μια κρίσιμη ώρα χάρηκα πολύ που ξαναείδα τα βιντεάκια του Sky-Youtube debate με τις ΚΑΥΤΕΣ ερωτήσεις των συμπολιτών μας. Ειδικά για την Αμαλία.

Μπράβο σε όλους τους συντελεστές του ΣΚΑΙ που είχαν αυτή την ιδέα. Ηταν καιρός πλέον.

Βασανιστήρια μυγών. Καταπάτηση μυγικών δικαιωμάτων. Αμέ!

1:00 π.μ.

(0) Comments

Κοίτα να δεις με τι ασχολούνται όσοι δεν έχουν εκλογές :)
Προσοχή: Ακατάλληλο για μικρά παιδιά (μην τους δώσουμε ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ιδέες).


















Μια απλή(?) διαδρομή με το αυτοκίνητο

6:41 μ.μ.

(1) Comments

Ε; Ειδατε; Ε; Ε; Αττική Οδός! Μεγαλεία! Χαλάλι το (σχεδον) τρίευρο, αλλά ΠΑΜΕ ΣΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΜΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΑΝΕΤΑ.

Και μετά ξυπνήσαμε όλοι μαζί.

Σήμερα ξεκίνησα να κάνω την διαδρομή Πολύδροσο (Χαλάνδρι δηλαδή) - Βύρωνα λόγω κάποιας δουλειάς, στις 6.00 ακριβώς το απόγευμα. Θα περιγράψω απλά τι συνάντησα στο δρόμο:

Στενά Πολυδρόσου: ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΡΙΚΟ στο μοναδικό δρόμο από τον οποίο το μισό Πολύδροσο βγαίνει στην Αμαρουσίου Χαλανδρίου (το άλλο μισό βγαίνει από τον άλλο δρόμο, σιγά μην είχαμε και περισσότερους). Δεν χωράει να περάσει κανείς. Ουρά. ΠΟΙΟΣ, ήθελα να'ξερα, είχε αυτή τη φαεινή να βγάζει τα σκουπιδιάρικα 6 η ώρα το απόγευμα που οι μαμάδες βγάζουν βόλτα τα παιδάκια τους, ορισμένοι προσπαθούν να γυρίσουν στο σπίτι τους και γενικά είναι κρίσιμη ώρα για έμφραγμα/εγκεφαλικό/παροδική σχιζοφρένεια; Το αντιπαρέρχομαι. Εκανε στην άκρη ο οδηγός, ευτυχώς βρήκε ένα άνοιγμα (τι φταίει και αυτός ο καψερός). Καβαλάμε πεζοδρόμιο και φεύγουμε. Συνολικος χρονος αναμονής: 10 λεπτά

Αμαρουσιου-Χαλανδρίου, φανάρι αριστερά (προς τα Village). Φυσικά, το φανάρι ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι διακοσμητικό. Βρουμ, βρουμ, ερχονται γκαζωμένοι όλοι από το αντίθετο ρεύμα ταυτόχρονα και όποιος προλάβει. Μπροστά βυτιοφόρο. Στρίβει. Αμα ήθελαν ας μην το άφηναν. Οι υπόλοιποι (εμείς); Ε, 2-3 φαναράκια και έχει ο Θεός, γιατί άμα κάνεις οτι στρίβεις θα τον συναντήσεις πιό σύντομα. Συνολικός χρονος αναμονής: 10 λεπτά

Κηφισίας προς την είσοδο της Αττικής οδού: Καλά, όλες αυτές τις ανισόπεδες και τις γέφυρες τις έκαναν για καλό; Ο κάγκουρας μπροστά μου έχει κλείσει το μισό δρόμο προσπαθώντας να πάει αριστερά και η κυριούλα που έχει πανικοβληθεί με το μαντράχαλο με το VW φορτηγάκι δίπλα της δεν κουνιέται. Παίζουμε όλοι τα αγαλματάκια ακούνητα (που βριζουν). Μένουμε Κηφισίας. (Πώς λέμε, μένουμε Ελλάδα;). Μπροστά φορτηγό. ΜΕ ΧΩΜΑΤΑ. ΠΟΥ ΣΚΑΝΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. Απολογισμός: 8 φανάρια, 4 τραγούδια στο CD, χάπια (ευτυχώς που δεν κουβαλάω μαζί μου) και μια νοητή σημείωση να ξαναπάω το αυτοκίνητο για πλύσιμο πριν το πάρουν για εγκατελειμμένο. Στρίβουμε επιτέλους για Αττική Οδό. Συνολικός χρονος (μαζι με το σκουντα-σπρωξε μεχρι την Κηφισίας: 15 λεπτά)

Αττική Οδός: Θαύμα! Μα τι έργο! Καθόλου κίνηση, φυσικά, χωρίς φανάρια και με αυτές τις τιμές που να τη βρείς την κίνηση; Μεχρι την Κατεχάκη, πλην ενός τύπου που διεκδικούσε βραβείο βραδυπορίας στην αριστερή λωρίδα, καμία έκπληξη. Χρόνος: ψιλα-χοντρά 9 λεπτα για το 80% της διαδρομής.

Κατεχάκη: Μποτιλιάρισμα από την έξοδο της Αττικής Οδού. Μα καλά, πού πάνε όλοι αυτοί; Σήμερα ειναι Τετάρτη. Μήπως έχει καμιά συναυλία στο Θέατρο Βράχων; Για να δω...χμ...ταμπελίτσα καρφωμένη "ΟΔΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ ΚΛΕΙΣΤΗ ΛΟΓΩ ΕΡΓΩΝ". Σωστά. Για να έιναι και ταμπέλα καρφωμένη, σε κανα τρίμηνο ξεμπερδεύουμε. Τσικι, τσικι, φτάνουμε στα φανάρια του Βύρωνα. Χρόνος: 20 λεπτά και βάλε.

Αρα λοιπόν για μια διαδρομή 20 λεπτών (σε φυσιολογικές συνθήκες) κάναμε πάνω από μία ώρα. Το 80% της διαδρομής το πληρώσαμε κοντά 3 Ευρώπουλα και διήρκεσε 9 λεπτά. Το 20% το πληρώσαμε με μια ακόμα επίσκεψη στον ψυχίατρο.

Αρα λοιπόν για να ειμαστε ωφελημένοι θα πρέπει να ισχύει τουλάχιστον ένα από τα παραπάνω:
1. Το σπίτι μας να είναι ΕΠΑΝΩ σε μια είσοδο της Αττικής Οδού και η δουλειά μας ΕΠΑΝΩ σε μια έξοδο. Κατά προτίμηση χτισμένα επάνω στα κουβούκλια.
2. Εναλλακτικά, να είμαστε χαρούμενοι ιδιοκτήτες ιδιωτικού ελικοπτέρου.
3. Να κυκλοφορούμε τις "μικρές" ώρες κάνοντας αντίστοιχες δουλειές (νονός της νύχτας, προαγωγός, μεγαλοβάπορος κλπ) γιατί αυτές τις ώρες δεν έχει κίνηση (λες γι'αυτό να ανθίζει η εγκληματικότητα στην Ελλάδα; )
4. Να μην δουλεύουμε.

Θα μου πείτε τώρα τις γνωστές θεωρητικιές για το οτι δεν πρεπει να έχουμε αυτοκίνητα και όχι ένας σε κάθε αυτοκίνητο και άλλα τέτοια χαρμόσυνα. Μα τι να κάνω που ΠΡΕΠΕΙ να πάω; Και που δεν πρέπει να το κάνω αυτό κάθε μέρα; Ούτε το carpooling.gr δεν με σώνει. Μήπως, λέω ΜΗΠΩΣ, θα έπρεπε να ανασχεδιαστεί λίγο το δαιδαλώδες οδικό δίκτυο αυτής της άμοιρης πόλης; Αντε γιατί με βλέπω μετανάστη στην επαρχία.


Σεπτέμβριος, ο καιρός να ...εκπαιδευτείτε! Η οχι;

11:32 μ.μ.

(3) Comments

Παρακολουθώ εδώ και χρόνια τις διαφημίσεις των διάφορων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που ξεμυτίζουν κάθε Σεπτέμβρη με χαρούμενες φατσούλες να κοιτάνε τρεις - τρεις σε laptops (πάντα στη μπαταρία αυτά τα laptops δίπλα στο γρασίδι - πόση αυτονομία έχουν πια;) ή να περπατούν χαρούμενες το δρόμο της επιτυχίας στρωμένο από γραφεία (με σφραγίδες! οπως έλεγε ένας γνωστός βάρδος), pie charts, γραβάτες και προϊστάμενους και απορώ.

Σίγουρη επιτυχία υπόσχονται όλοι αυτοί. Ο ορισμός της "επιτυχίας" όμως διαφέρει ανάλογα με το τι σκατά έχεις πατήσει ως τώρα. Ξεχώρισα μερικές κατηγορίες (από όλα τα χρόνια που βλέπω όλες αυτές τις χαρούμενες φατσούλες) και να ο απολογισμός:

Δουλειά στο Δημόσιο
Πω λέμε! Πσσσ! Σσσσσίγουρη επιτυχιάρα! Ρε σεις, από πότε η δουλειά στο Δημόσιο θεωρείται επιτυχία; Και πόσο μάλλον να τη ΣΠΟΥΔΑΣΕΙΣ κιόλας! Στον τόπο μας το λέμε "βόλεμα", "θεσούλα", ενίοτε και "ρουσφέτι". Αλλα τι να πουλήσεις στον ταλαίπωρο πατέρα που μεροδούλι-μεροφάι προσπαθεί να βολέψει τον κανακάρη του / την κανακάρισσά του (sic) που στον ήλιο μοίρα δεν έχουν και που πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να σταματήσουν να ζητάνε χαρτζηλίκι; Νταξ, εννοούν (με καλές προθέσεις, ίσως) οτι το επάγγελμα είναι τέτοιο που σου δίνει δουλειά στο Δημόσιο σε χρόνο που ισούται με το βράσιμο ενός μελάτου αυγού, αλλά και πάλι, καλέ μου εκπαιδευτή, επιτυχία είναι ο βασικός μισθούλης και η επαγγελματική εξέλιξη σε ρυθμούς ταινίας του Αγγελόπουλου; Ε;

Βουρ για πολυεθνική (ή κάπως έτσι)
Σε διάφορες παραλλαγές, αλλά η ουσία είναι η ίδια. Είναι κάτι σαν "το δάνειο ΜΕ ΚΥΜΑΙΝΟΜΕΝΟ ΕΠΙΤΟΚΙΟ, γουαου!" Μετάφραση: Θα φάς σκατά και στα πουλάμε για προφιτερόλ. Λες και η "πολυεθνική" εσένα περίμενε για να σου σκάσει τα φράγκα και να πάρεις τη νέα Mercedes που λιμπιζόσουν σε ένα τρίμηνο μόνο. Βολέψου με το βασικό και τους καφέδες που θα φτιάχνεις ως administrative assistant του administrative assistant της γραμματέως της καθαρίστριας και βλέπουμε. Εχει ο Θεός.

Ειδικός ΧΧΧΧ (βάλτε αυτό που θέλετε)
Με διετή φοίτηση (στην πληθώρα των περιπτώσεων) γίνεσαι "ειδικός multimedia pow-wow-wiki-gaou", "ειδικός δικτύων πληροφορικής τηλετεχνολογίας υπολογιστών (!)", "ειδικός πολυμεσικών εφαρμογών ευρυζωνικής τσιριμπιγκλόν" και άλλα τέτοια κιτρινομπεζ. Τελικά, αυτό που καταλήγεις μετά τα 20 πρώτα αποτυχημένα interviews είναι να γίνεις "ειδικός τηλεχειρισμού καταναλωτικών ηλεκτρονικών συσκευών ήχου και εικόνας", δηλ. zapping και αγιος ο Θεός μια και δεν έχουμε λεφτά ούτε για φραπέ σκέτο χωρίς γάλα στον καφενέ της κυρα Τασίας απέναντι.

Σπούδασα οικονομία και διοίκηση / διοίκηση επιχειρήσεων / οικονομικά στο τάδε College (το Αγγλικόν απαραίτητον)
Ωραία. Και τώρα ο κανακάρης / τσαπερδόνα περιμένει να διέλθει τα σκαλοπάτια της σχολής με το πτυχίο ανα χείρας και να του / της την πέσουν ορδές εργοδοτών (κατά προτίμηση οι ίδιοι οι γενικοί διευθυντές) προτείνοντας μισθούς που θα έκαναν τον ΟΠΑΠ να κοκκινίσει από ντροπή για τις εβδομαδιαίες εισπράξεις του, bonus που περιλαμβάνουν οικιακή βοηθό, τρία πολυτελή αυτοκίνητα με επιλογή χρώματος και ταπετσαρίας και φυσικά ΜΕΤΟΧΕΣ. Αμε! Βολέψου με την φράση "θα σας ειδοποιήσουμε μόλις έχουμε κάποια θέση που να ανταποκρίνεται στα προσόντα σας (ποιά;)" ή, σε περίπτωση που προσληφθείς, ετοιμάσου να κουβαλάς φακέλους, καφέδες, τυρόπιτες και φαξ από όροφο σε όροφο μέχρι να φτάσεις τα κιλά των μοντέλων που ποζάρουν στις διαφημίσεις της σχολής σου.

Γίνε στέλεχος επιχειρήσεων
Ω! Αυτό και αν είναι η ΥΠΕΡΤΑΤΗ πλάνη! Την σήμερον ημέρα, όλοι έχουν ένα τίτλο. Η ταμίας στο σουπερ-μάρκετ είναι στέλεχος (direct consumer cash flow executive manager). Ο ψήστης στο φαστφουντάδικο είναι στέλεχος (executive food quality assurance and order execution manager). Ακόμα και η κυρούλα που καθαρίζει τις τουαλέτες στο αγαπημένο σας club είναι στέλεχος (lavatory disinfection and water flow manager). Οπότε, μην περιμένετε κάτι παραπάνω. Στέλεχος θα γίνετε όμως. Και manager. Ναι. Χαχα.

Μια είναι η λύση σε όλα αυτά (συμβουλές από τον παππού προς τους νέους και φιλόδοξους)
Πηγαίνετε σε όποια σχολή, ιδιωτική ή δημόσια γουστάρετε. Η εκπαίδευση δεν κάνει κακό. Και δεν είναι τσάμπα επένδυση. Αλλα αμα δεν ΞΕΣΤΡΑΒΩΘΕΙΤΕ και μόνα σας, δεν πρόκειται να δείτε προκοπή.

Και τώρα επιστρέφουμε στα κινούμενα σχέδια.

Για δες! Υπάρχουν και χειρότερες ξανθιές από τις δικές μας!

9:41 μ.μ.

(0) Comments

Miss South Carolina 2007. Ναί λοιπον, υπάρχουν πραγματικά! Ζούν ανάμεσά μας!

Δεν έχω λόγια. Ούτε αυτή μάλλον, αλλά είναι αναγκασμένη να απαντήσει...


"Είμαι vegetarian". Αλλά επιλεκτική...



Η ξανθιά και ο τεχνικός - από reality του εξωτερικού. Αμα δεν θέλει η άλλη να καταλάβει...

Πανελλήνιες! Περάσατε;

8:17 μ.μ.

(1) Comments

- Μαμά, μαμά, πέρασα!
- Μπράβο Γιωργάκη μου, μπράβο καμάρι μου! Μπράβο, χαλάλι οι κόποι και οι θυσίες!
- Μαμα;
- Ελα αγορίνα μου
- Θέλω να μου πάρεις τα εξής: Δύο φούστες μέχρι το γόνατο, ένα κιτ πρώτων βοηθειών και δύο κουτιά επιδέσμους...
- Τι λές αγόρι μου; Αχ να δεις που το διάβασμα τον πείραξε στο κεφάλι, τι να τα κάνεις εσύ αυτά μωρε; Ευελπίδων δεν έδωσες;
- Ναι ρε μανα, αλλά με περνάνε στη Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων.
- Μα αγόρι μου δεν την είχες δηλώσει αυτή τη σχολή!
- Το ξέρω μάνα. Ούτε τη σχολή είχα δηλώσει ούτε οτι με λένε Γεωργία. Αλλά έλα που αυτά γράφει ο πίνακας αποτελεσμάτων. Μαλλον θα ήταν που έσκασα σαν το καρπούζι σε μια εξέταση αθλημάτων και μπερδεύτηκε το μηχανογραφικό τους.
- Και τώρα;
- Δεν ξέρω μάνα. Κάτσε να δούμε με τις διορθώσεις που θα δώσουν μπας και τελικά χρειαστεί να πάρουμε απόχη.
- Λές να σε πετάξουν στο Ιχθυοκαλλιέργειας καμάρι μου;
- Ποτέ δεν ξέρεις μάνα. Εγώ πάντως οικονομολόγος ήθελα να γίνω. Με λίγη τύχη μπορεί να περάσω κι εκεί.

Αντίο Ηλεία, αντίο Νότια Εύβοια...

4:48 μ.μ.

(6) Comments

Το ξέρω οτι αυτό είναι ένα χιουμοριστικό blog. Ομως, από μια πολύ μακάβρια άποψη, υπάρχει χιούμορ στην τεράστια καταστροφή της φωτιάς που βιώσαμε (και βιώνουμε, τις στιγμές που γράφονται αυτές οι γραμμές) στην Ηλεία, στην Εύβοια και αλλού, με κόστος τρομερό τόσο στο περιβάλλον όσο και σε ανθρώπινες ζωές.

Μάλιστα, κύριοι, υπάρχει χιούμορ σε αυτό.

Πώς αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε οτι ΑΝΕΧΤΗΚΑΜΕ επί τόσα χρόνια τη μηδενική λήψη ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΩΝ μέτρων για τις περιοχές αυτές; Ενώ πληρώνουμε κανονικά τους φόρους μας, το ΙΚΑ μας και δεν συμμαζεύεται, και όλα αυτά τα χρόνια έχουμε πληρώσει τόσα ωστε να αρκούν για να έχουμε ο καθένας τον προσωπικό του πυροσβέστη έξω από την πόρτα του;

Πρέπει να έχουμε μεγάλο χιούμορ.

Δεν μιλώ πολιτικά. Δεν είμαι κομματικοποιημένος. Δεν μιλώ για την τρέχουσα διακυβέρνηση και μόνο. Μιλώ για τα τελευταία 20 και βάλε χρόνια, ανεξαρτήτως ηγεσιών, πολιτικών κομμάτων, συνθηκών.

Και τώρα ακούμε τον κόσμο να εκλιπαρεί για ένα αεροπλάνο, βλέπουμε (ακουσον, άκουσον!) ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ να παίζουν ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ρόλο (ή έτσι να πιστεύουν) στις επιχειρήσεις... κατόπιν εορτής, τώρα είναι αργά.

Και το πιό αστείο από όλα είναι οτι βλέπουμε όλους τους πολιτικούς μας να συνεχίζουν να μιλούν με αυτή την ξύλινη, στερεότυπη, απαλλαγμένη από οποιαδήποτε ευθύνη πολιτική γλώσσα στις δηλώσεις τους.

Αλλά δεν φταίνε αυτοί. Ούτε οι ηγεσίες της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής, του Στρατού. Ούτε η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Φταίμε ΕΜΕΙΣ. Εχουμε και είχαμε τους ηγέτες που μας αξίζουν, τους τοπικούς άρχοντες που μας αξίζουν, τους συντονιστές που μας αξίζουν.

Αιντε λοιπον, ας συνεχίσουμε να κυνηγάμε τη θεσούλα εκεινη στο Δημόσιο, που θα μας επιτρέπει να πληρωνόμαστε χωρις να παράγουμε. Να φεσώνουμε την πιστωτική μας με ηλίθια έξοδα και να αναλωνόμαστε σε ανεγκέφαλα σκυλομπουζουκοακούσματα παρέα με το νοθευμένο μας μπουκαλάκι ουϊσκυ. Ας συνεχίσουμε να καταναλώνουμε delivery επειδή βαριόμαστε (ή δεν ξέρουμε) να μαγειρέψουμε, και να πεθαίνουμε από τον ανθυγιεινό τρόπο ζωής μας. Και, φυσικά, να μην δίνουμε δεκάρα για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας μέχρι τη στιγμή που θα συμβεί μια καταστροφή. Αυτά που λέω συμπεριλαμβάνουν και εμένα τον ίδιο, για να μην παρεξηγούμαστε.

Αντίο Ηλεία. Αντίο Νότια Εύβοια. Κουράγιο σε όλους όσους επλήγησαν.

Και για όσους δεν πιστεύουν οτι η ιστορία επαναλαμβάνεται, ορίστε ένα βιντεάκι από παλιότερα (εφοδιαστείτε με ηρεμηστικά πριν το δείτε)


Πώς να καταστρέψετε τη φήμη σας (ολίγον τι)

12:06 π.μ.

(2) Comments

Εμπειρίες από επαρχία, συνέχεια. Λοιπον, εκεί που βρισκόμασταν στο Ν.Ηλείας, ήμασταν καλεσμένοι σε ένα γάμο.

Ολα καλά. Ο γάμος όμορφος, ο κόσμος πολύς, ο καιρός καλός.

Το τραπέζι θα γινόταν σε ένα πασίγνωστο κτήμα. Και εδώ αρχίζει η έμπνευση για το πώς μπορεί κανείς να καταστρέψει τη φήμη του ως διοργανωτής:

1. Παίρνετε ένα κτήμα με φήμη ΠΟΛΛΩΝ ετών.
2. Εξετάζετε τον κόσμο που θα παρευρεθεί. Γνωρίζετε, εκ των προτέρων, οτι οι περισσότεροι καλεσμένοι είναι ντόπιοι που έχουν τις δικές τους καλλιέργειες ή τα δικά τους κοπάδια και γνωρίζουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ γύρω από τις ποιότητες του γάλακτος, των τυριών, των λαχανικών και δεν συμμαζεύεται. Οταν λέμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ, οι άνθρωποι μπορούν να μυρίσουν ένα λάχανο και να σου πουν αν στο χώμα που το φύτεψες έχεζαν αγελάδες ή κατσίκες.
3. Βάζετε CATERING. Με την γνωστή ποιότητα υλικών (όπωσσσ Αμερρρική, που λέει και η διαφήμιση). Πανιασμένες φλογέρες, ξυνό τσατζίκι, κεφτεδάκια μπλιαχ, τυριά σε κατάσταση τήξεως.
4. Σερβίρετε ΝΕΡΩΜΕΝΟ κρασί σε χρώμα βυσσινάδας, χύμα, και μόνο κόκκινο. Ετσι, για να κάνετε όλον τον κόσμο να παραγγείλει μπύρες.
5. Προσθέτετε μια δόση ανοργανωσιάς και μερικές ξυνισμένες υπαλλήλους (παρακαλώ, μπορείτε να πάρετε μια και μαζεύετε τώρα, το άδειο μπολάκι της σαλάτας; - ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΩΡΑ ΚΥΡΙΕ). Σερβίρετε τούρτα δύο φορές στο ίδιο τραπέζι και αφήνετε ορισμένα τραπέζια να απορούν γιατί τόσες τούρτες πετάνε γυρω γύρω και στο δικό τους δεν προσγειώνεται καμία.
6. Σώνετε την κατάσταση με κάτι ντόπια γουρουνόπουλα και αρνιά τα οποία όμως τα έχετε σερβίρει αρκετά αργά ωστε να έχουν κρυώσει και να είναι (ειδικά το αρνί) κάτι μεταξύ μαστίχας Χίου και πλαστελίνης.

Φυσικά περιττό να σας πω οτι οι ντόπιοι δεν άγγιξαν τίποτα από το catering. Ούτε από το κρασί. Γνωρίζουν οι άνθρωποι, αυτά φτιάχνουν και πουλάνε και οι ίδιοι. Μόνο εμείς, οι λίγοι και άσχετοι Αθηναίοι, καταβροχθίσαμε τα πάντα μπροστά στα τρομοκρατημένα τους μάτια (παιδάκι μου, να σου φτιάξω εγώ αύριο τσατζίκι όσο θέλεις, μην το τρως αυτό το πράμα εδω).

Κατά τα άλλα (μουσική, εξυπηρέτηση - πλην της ξυνισμένης μειοψηφίας, περιβάλλον) ήταν τέλεια. Αλλα ρε παιδί μου, ΣΕ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΟΥΣ ΒΑΖΕΙΣ CATERING; ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ!

Ουφ. Τα είπα και ξαλάφρωσα. Να ζήσουν τα παιδιά, που φυσικά δεν ευθύνονται για όλα αυτά (αν και υποψιάζομαι οτι θα μπορούσαν να τσεκάρουν, αλλά όποιος έχει παντρευτεί ξέρει οτι αυτά είναι θεωρίες).

Ελπίζω την επόμενη φορά να το πάρει χαμπάρι ο ιδιοκτήτης γιατί είναι κρίμα. Είναι σαν να προσφέρεις συσκευασμένο μπακλαβαδάκι σε ζαχαροπλάστη.

Πώς να χάσετε τον πελάτη σας σε χρόνο dt/2 (the sequel)

2:51 μ.μ.

(2) Comments

Να λοιπόν που πήγαμε και διακοπές. Βρισκόμαστε σε ένα χωριουδάκι κοντά στην Αρχαία Ολυμπία, και χαλαρώνουμε. Ομως, το κινητό της γυναίκας μου χάλασε. Ηταν καιρός λοιπόν να πάρουμε ένα καινούριο κινητό. Απο καιρό ζαχάρωνε το Sony Ericsson Z610 και, μια και ο Πύργος ήταν σχετικά κοντά, είπαμε να πεταχτούμε ως εκεί να ρίξουμε μια ματιά. Δυστυχώς όμως κανένα κατάστημα δεν είχε σε stock το συγκεκριμένο μοντέλο. Κανένα, πλην ενός. Αν απορείτε ΓΙΑΤΙ το συγκεκριμενο κατάστημα είχε σε stock αυτό το κινητό, καθώς και ένα σωρό άλλα, θα σας λύσω την απορία παρακάτω.

Στο κατάστημα μπαίνουμε εγώ και η σύζυγός μου. Μας υποδέχεται μια πωλήτρια, ενδεχομένως και η ιδιοκτήτρια του καταστήματος (δεν ήταν μέρος αλυσίδας από όσο πρόσεξα).
- Γειά σας, θα θέλαμε να ρωτήσουμε για το Sony Ericsson Ζ610…
- Ορίστε (δείχνοντας αδιάφορα προς τη βιτρίνα)
- Δεν υπάρχει σε άλλο χρώμα εκτός του μαύρου, ε; Γιατί ξέρω οτι βγαίνει σε φούξια και σε μπλε, αλλα δεν υπήρχαν διαθέσιμα αλλού που ρωτήσαμε...
- (Με απόλυτη σιγουριά) Α, δεν χρειάζεται, ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΟΣΟΨΕΙΣ.
- Μα αν άλλαζε προσόψεις, γιατί το δίνουν σε ΤΡΙΑ χρώματα εξαρχής και δεν αναφέρουν τίποτα για αυτό; Εννοώ, θα μας το λέγανε ή θα βλέπαμε να πωλούνται ξεχωριστές προσόψεις.
- (Ενοχλημένη) Οχι, ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΟΣΟΨΕΙΣ.
- Μα...
- (Απότομα) Θα το πάρετε;
- Εεεε....
- (Δις απότομα) Να το βγάλω;

(Εχω μια πολύ μικρή αίσθηση οτι η συγκεκριμένη απλά θέλει να πουλήσει το κινητό. Και μάλιστα με βίαιο τρόπο. Αν χρειαστεί να μας πει οτι έχει μνήμη 1 terabyte, κάμερα 10 Megapixels και όταν δεν καλείς παίζει μόνο του τζόκερ και κερδίζει, θα μας το πει. Αν αρνηθούμε και πάλι, ενδέχεται να μας απειλήσει με μαστίγιο)

- Εεεε, ξέρετε, δεν είμαστε τόσο σίγουροι, ίσως θα πρέπει να το σκεφτούμε λίγο πρώτα. Θα το σκεφτούμε και θα ξανάρθουμε. Γειά σας.

(Η πωλήτρια παίρνει αυστηρό ύφος στρατηγού που δίνει διαταγές για την κίνηση της μεραρχίας με στόχο την κατα μέτωπο επίθεση)

- ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.

(Βγάζει κομπιουτεράκι)

- Εεεε....
- ΛΟΙΠΟΝ μπορώ να σας το δώσω στα 240 Ευρώ (εκπτωση λιγο-πολύ 15 ευρώ από την αρχική τιμή)
- Ναι, αλλά ξέρετε...
- (Ανυπόμονα αυτή τη φορά, λες και συζητάμε για μαρούλια στη λαϊκή – που και πάλι πιό ευγενικός θα ήταν ο μανάβης) Θα το πάρετε; Να το βγάλω;

(Γιατί δεν μας έλεγε την έκπτωση από την αρχή, αραγε; Οχι οτι ήταν δα και παράγοντας απόφασης τα 15 ευρώ)

- ΟΧΙ, δεν θα το αγοράσουμε, ευχαριστούμε πολύ.

Κάποιοι χρειάζονται σεμινάρια διαχείρισης πελατών. Μετά απορούμε γιατί κάποια καταστήματα στην Ελλάδα κλείνουν ξαφνικά και γιατί τα διπλανά τους, που μπορεί να πωλούν ακριβώς τα ίδια προϊόντα, χέζονται στο τάληρο.

Για την ιστορία, το κινητό το βρήκαμε και το αγοράσαμε τελικά από κάποιο άλλο κατάστημα στον Πύργο Ηλείας. Μας εξυπηρέτησε μια ευγενέστατη κοπελίτσα, πραγματική επαγγελματίας, που ήταν πρόθυμη να μας πει τα πάντα και μας εξυπηρέτησε άμεσα όταν διαπιστώσαμε ένα ελάττωμα με το καπάκι της μπαταρίας. Περισσότερο όμως από όλα μας κράτησε στο μαγαζί αυτό το χαμόγελο και η φιλική της διάθεση που κερδίζουν τον πελάτη πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε έκπτωση. Φυσικά, θεωρώντας οτι είναι άξιον αναφοράς, θα αναφέρω το όνομα του καταστήματος (ναι, κάνω διαφήμιση - όταν είμαι ικανοποιημένος ως πελάτης): Χαλιμούρδας ΑΕ, Πύργος Ηλείας, και να δώσω συγχαρητήρια στον ιδιοκτήτη για την τόσο ικανή και ευγενική υπάλληλό του.

Δεν αναφέρω το όνομα του "κακού" καταστήματος γιατί 1) δεν το θυμάμαι - δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να το συγκρατήσω και 2) δεν χρειάζεται. Αρκετά "θαψίματα" έχουμε δει, ας αναδείξουμε επιτέλους τους καλούς σε αυτόν τον τόπο.

Οι συνταγές της γιαγιάς Ταλαίπωρης: Πατάτες ατμού "του δρόμου"

2:46 π.μ.

(0) Comments

1. Παίρνετε ένα κιλό καθαρισμένες πατάτες.
2. Τις τοποθετείτε στο αυτοκίνητο, προτιμότερα στη θέση του συνοδηγού.
3. Κατευθύνεστε προς Εθνική Αθηνών-Λαμίας στις 3 η ώρα το μεσημέρι καλοκαιρινής ημέρας, περνώντας οπωσδήποτε από Ομόνοια.
4. Σβήνετε το aircondition.
5. Φροντίζετε να σας πιάσουν όλα τα φανάρια ωστε να αξιοποιήσετε στο έπακρο το χρονο ψησίματος. Καλύτερο ακόμα αποτέλεσμα θα έχετε παραμένοντας πίσω απο κάποιο λεοφωρείο.
6. Οταν θα έχουν περάσει δίπλα σας 20 τριαξονικά, σταματάτε και καλύπτετε τις πατάτες με μια αντιπυρική κουβέρτα.
7. Αν έχετε επιζήσει χωρίς σοβαρά εγκαύματα / θερμοπληξίες / καρδιοαναπνευστικά νοσήματα, οι πατάτες σας θα έχουν ένα ροδαλό χρώμα και θα είναι καλοψημένες και μαλακές. Απομακρύνετε το λεπτό στρώμα μαυρίλας και σωματιδίων που έχει συγκεντρωθεί στην επιφάνεια (των πατατών και της δικής σας) και είστε έτοιμοι να τις χαρείτε.

Απολαμβάνετε μόνοι σας ή παρέα με άλλους κασκαντέρ.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΑΤΟΣ: Γαρνίρετε με λιωμένο τυρί. Οποιοδήποτε τυρί κάνει, αρκεί να έχει τοποθετηθεί σωστά επάνω στο καπό του αυτοκινήτου σας πριν την εκκίνηση ωστε να μην χυθεί στο δρόμο. Εναλλακτικά, αναζητήστε κατάστημα πώλησης ειδών διατροφής το οποίο να έχει αντιμετωπίσει πρόσφατα πολύωρη διακοπή ρεύματος (δεν θα είναι δύσκολο να βρείτε ένα) και προμηθευτείτε ένα προ-λιωμένο τυρί σε προνομιακή τιμή.

Πανελλήνιες: Κι αν σου κάτσει;

3:24 π.μ.

(0) Comments

Ετσι όπως εξελίχθηκε φέτος η ιστορία με τις βαθμολογίες των Πανελληνίων (έχω φρικάρει και μονο που ακουσα οτι απολύθηκε ο υπάλληλος της Μηχανογράφησης - καλά, με το χέρι τους έκανε τους υπολογισμούς ή δεν έχουν ακούσει εκεί τη λέξη "testing";) λέω να πάω να δώσω και εγώ του χρόνου. Φημολογείται οτι θα έχει τζακ-ποτ στα πέμπτα απογευματινά αποτελέσματα.

Πάρνηθα; Οεο;

2:32 π.μ.

(0) Comments

Ωραία.

Σε λίγο καιρό, έτσι που πάει το πράγμα, δεν θα χρειάζεται να ανησυχούμε γιατί δεν θα έχει μείνει τίποτα άλλο για κάψιμο. Φωτιές σε δάση (και δάση) θα βλέπουμε μόνο στο Second Life.

Βρήκα τον τρόπο να γίνω πλούσιος. Σε 5-10 χρονάκια, θα νοικιάζω το μπαλκόνι μου (είναι τίγκα στη γλάστρα) σε σχολεία που θέλουν να κάνουν εκδρομή στη φύση. Τρελλό χρήμα λέμε.

Εκτός αν πάρει φωτιά και ο φύκος. Τότε τη βάψαμε. Θα μείνω με το βασιλικο που δεν είναι αρκετός για ένα ολόκληρο σχολείο και θα πρέπει να αρκεστώ σε ολιγομελή γκρουπ.

Αρχίστε να μαζεύετε δέντρα. Θα είναι συλλεκτικά στο μέλλον.

Οχι αλλες σερβιέτες για στρουμφάκια!

2:24 π.μ.

(1) Comments

Ελεος βρε παιδιά, και μετά λένε οτι οι διαφημιστές έχουν φαντασία. Τόσα χρονια τώρα, όλες οι διαφημίσεις για σερβιέτες (ωραίο θέμα έπιασα νυχτιάτικα) παρουσιάζονται με ΜΠΛΕ υγρό. Στρουμφάκια είναι αι γυναίκαι; Νταξ, δεν είπαμε να βάλετε κόκκινο (αμέσως να διαμαρτυρηθείτε). Αλλά βάλτε, ξερω και γω, ένα πράσινο. Καμία σχέση με κομματικά. Απλά το κίτρινο ΔΕΝ παίζει μπάλα. Ούτε το καφέ. Αυτά είναι για το μπρος-πίσω στο σώβρακο των βρωμιάρηδων (κυρά μου, διαβάζοντας αυτά θα την ξεκινήσεις τη δίαιτα, που
θα πάει).

Και γιατί ρε παιδιά να μας δείχνετε πώς απορροφάει η σερβιέτα το μελάνι του καλαμαριού; Στα κωλόχαρτα μας δείχνετε (με μπλε σκατό) τη χρήση τους; Οχι. (Αν δεν έχεις μετανοιώσει ακόμα που έφαγες, αγαπητή αναγνώστρια, είσαι άξια της μοίρας σου και θα μείνεις ΧΟΝΤΡΗ για πάντα). Στα χαρτομάντηλα μήπως; Ούτε.

Τώρα που το σκέφτομαι, μαλλον το μπλέ ελκύει το γυναικείο κοινό. Ξέρεις, επαγωγικά:
Μπλε=θάλασσα
Θάλασσα=διακοπές
Διακοπές=μπικίνι
Μπικίνι=πρεπειναφυγειηκυταριττιδακαιναχασωκιλά
Πρεπειναφυγειηκυτταριτιδακαιναχασωκιλά=ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΑ ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΑΤΟΣ.

Αρα οι σερβιετάδες τα έχουν κάνει πλακάκια με τους χασοκιλάδες για να μας απομυζήσουν όλα τα bonus και τα επιδόματα. Ορίστε, βρήκαμε άλλη μία διεθνή συνωμοσία. Με τις υγείες μας.

Καμμένο χαρτί

5:29 μ.μ.

(0) Comments

- Κοουτς, ένας παίκτης διέσχισε τη μεγάλη περιοχή με την μπάλα και κατευθύνεται προς το τέρμα μας!
- ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗ! ΟΛΟΙ!
- Μα Κοουτς, έτσι δεν θα μπορούμε να κάνουμε επίθεση...
- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΧΘΟΥΜΕ! ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ!
- ΚΟΟΥΤΣ! Ο ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΑΠΕΚΡΟΥΣΕ! Η μπάλα πάει κοντά στην εστια του αντιπάλου! Ειναι αφύλαχτοι! Μοναδική ευκαιρία!
- ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ!
- Μα Κοουτς...
- ΚΑΙ Ο ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ!
- Μα Κοουτς! Θα μείνουμε αφύλαχτοι..
- ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ! ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΑ!
- Κοουτς! Ενας παίχτης έφυγε με την μπάλα και κατευθύνεται προς το τέρμα ΜΑΣ!
- ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ...

ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ

- Προπονητά, πώς κρίνετε την συντριπτική ήττα σας 34-0 από τον αντίπαλο; Πολλοί λένε οτι οφείλεται στο σύστημα κατανομής των παικτών σας.
- Τι να σας πω, με 11 ανοιχτούς κινδύνους μπροστά μας δεν μπορούσαμε να βρισκόμαστε παντού.
- Ναι, αλλά κατ'αυτό τον τρόπο αφήνατε εκτεθειμένες τις περιοχές σας..
- Κάναμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν. Δεν μπορούσαμε να βρισκόμαστε παντού. Οταν εμφανιζόταν κίνδυνος στην εστία μας, έστελνα τους παίκτες εκεί. Οταν πλέον δεν υπήρχε κίνδυνος, τους έστελνα στον αντίπαλο. Δεν μπορούμε να ειμαστε πανταχού παρόντες!
- Και τελικά πού αποδίδετε την ήττα σας;
- ΦΤΑΙΕΙ Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ. Αν τους είχε μάθει να τρέχανε πιό γρήγορα, τότε όλα θα ήταν καλά.
- Και γιατί δεν αντικαταστήσατε τους δύο χτυπημένους σας παίκτες; Εδώ και 3 αγώνες τους βάζετε να τρέχουν με πατερίτσες. Πώς να αποδώσουν;
- Οι καλοί μας παίκτες βρίσκονται για επισκευή. Χρησιμοποιήσαμε όσα μέσα ειχαμε στη διάθεσή μας. Ο προηγούμενος προπονητής δεν είχε εξασφαλίσει τα κονδύλια για την καλή συντήρηση των παικτών. ΕΜΕΙΣ κάναμε ο,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν.
- Ποιά θα είναι τα επόμενά σας βήματα;
- Ζητώ από τους φιλάθλους της ομάδας μας να συμμετάσχουν όλοι εθελοντικά σε έρανο για την ανύψωση του ηθικού των παικτών μας μια και δεν θα πάρουν μπόνους από αυτό το παιχνίδι - να τους δώσουμε κάτι παραπάνω για να είναι πρόθυμοι στο επόμενο παιχνίδι. Ολοι μαζί μπορούμε να βοηθήσουμε την ομάδα μας.


Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μυρίζετε πουθενά καπνό;

Γιατί έχω την εντύπωση οτι αν γινόταν αυτό στο ποδόσφαιρο, ΚΑΠΟΙΟΙ θα τρώγανε τουλάχιστον ξύλο; Και κάποιοι άλλοι ξήλωμα;

Ελα όμως που δεν συνέβη στο ποδόσφαιρο....:(

Τα πάθη της Πάρις - κλαίει η οικουμένη...

9:17 μ.μ.

(1) Comments

Μα τι κόσμος μαμά! Καταγγέλουμε την βάρβαρη βαναυσότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε η μικρή και αθώα Πάρις Χίλτον στο βρωμερό κελί της φυλακής επί τόσες ημέρες, μην έχοντας τίποτα άλλο παρά μια τουαλέτα, ένα τραπέζι και ένα κρεβάτι.

Είμαστε μαζί σου μικρή Πάρις. Μπροστά στο μαρτύριό σου ωχριούν οι δεκάδες νεκρών από ασιτία στην Αφρική, οι ταλαιπωρίες των φυλακισμένων στο Γκουαντάναμο, οι άστεγοι όλων των μεγάλων πόλεων και όσοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Πώς τολμούν να σου στερούν τόσες ημέρες από την πολυδάπανη και τόσο απολαυστική ζωή σου; Πώς τολμούν να μην δεχθούν να στείλεις επί πληρωμή κάποιον άλλον στη θέση σου για να εκτίσει την ποινή σου; Πώς τολμούν να είναι άνοστο το φαι της φυλακής; Πώς τολμούν το κελί σου να μην έχει θέα;

Κλαίμε για σένα μικρή Πάρις. Ξέρουμε οτι θα σου πάρει χρονια να ξεπεράσεις το σοκ του να είσαι τόσες ημέρες κλεισμένη σε ένα σκοτεινό, υγρό κελί χωρίς να αγοράσεις τίποτα. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΑΡΙΣ; Αδιανόητο! Θαυμάζουμε την αντοχή και τη στωϊκότητά σου!


- Νομίζω οτι δεν μπορείτε να εργαστείτε στην εφημερίδα μας, "Ο πόνος των Celebrities" ως αρθρογράφος, αγαπητή μου κυρία Σουσουραδοπούλου. Το άρθρο σας είναι απαράδεκτο.
- Μα πίστευα οτι ζητούσατε κάτι έξτρα-χαμηλού επιπέδου...
- Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Το καταλάβατε με την πρώτη, και αυτό δείχνει οτι το IQ σας είναι υψηλό. Εμείς όμως θέλουμε οι αρθρογράφοι μας να βρίσκονται ΚΟΝΤΑ στο αναγνωστικό μας κοινό. Φοβάμαι οτι χρησιμοποιείτε περίπλοκλη γλώσσα και τα άρθρα σας θα είναι δυσνόητα. Καλή σας ημέρα.

Χρειάζεστε τεχνική υποστήριξη;

12:21 μ.μ.

(0) Comments

Μην έρθετε σε μένα! Εχω κουραστεί πλέον να εξηγώ πού βρίσκεται το "Start". :)

Δείτε αυτούς όμως:


Η και κάτι σε customer support - πιό μεσαιωνικό:

Οταν έμενα στο Ισόγειο...

1:51 π.μ.

(2) Comments

...εκνευριζόμουν που ήμουν κοντά στο δρόμο και ακούγονταν έντονα τα αυτοκίνητα.

Και έτσι πήρα ένα εσωτερικό διαμέρισμα στο 2ο.
Μετά με εκνεύριζε που έβλεπα τα απέναντι μπαλκόνια στον ακάλυπτο (και την γριά κυριούλα με τα μπικουτί να με κοιτά κάθε απόγευμα διερευνητικά) και τίποτα άλλο.

Και έτσι πήρα ένα διαμέρισμα στον 3ο. Μπροστινό.
Τώρα με εκνεύριζε που απέναντί μου είχα μια πολυκατοικία με ενοίκους με μέσο όρο ηλικίας τα 98. Ολοι στο μπαλκόνι το απόγευμα, ανοιγες το παράθυρο και γύριζαν περίπου 18 κεφάλια.

Τώρα μένω στον 6ο.
Και ακούω στέρεο θόρυβο από ΟΛΟΥΣ τους γύρω δρόμους και όλα τα γύρω μπαλκόνια.
Βλέπω παντού ξερές ταράτσες και κοπάδια από ηλιακούς θερμοσίφωνες.
Αν βήξω γυρνάνε πάλι 18 κεφάλια (απο τα ρετιρέ όμως πλέον)

Νομίζω έχει σημειωθεί κάποια μικρή πρόοδος; Η οχι;

Αγαπητό Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν...

1:41 π.μ.

(0) Comments

...εγώ το δίπλωμά μου το πήρα από το Κέμπριτζ. Οπότε χέστηκα πατόκορφα για το αν θέλετε εσείς να καταργήσετε όλες τις Ελληνικές εθνικές εορτές. Ψωνίζω από αλλού.

Τώρα, αν επιμένετε, επειδή όντως οι Εθνικές Εορτές "κοστίζουν στην οικονομία του κράτους" προτείνω να κάνετε πρώτοι εσείς την αρχή και να δώσετε το καλό παράδειγμα. Καταργώντας τα Σαββατοκύριακα, την 4η Ιουλίου, τον βραδυνό ύπνο και το πρωϊνό χέσιμο. Ειδικά το τελευταίο κοστίζει πολύ στην Αμερικανική οικονομία. Μετά από όλα τα burgers που έχουν χλαπακιάσει τα πατριωτάκια το προηγούμενο βράδυ, το καζανάκι τραβιέται σύννεφο και δημιουργείται λειψυδρία.

Μήπως, παρεμπιπτόντως, θα μπορούσατε να καταργήσετε και την Οπρα; Οχι για κανέναν ιδιαίτερο λόγο κόστους, απλά επειδή έτσι (δεν) γουστάρουμε!

Το βράδυ ροχαλίζω...

1:32 π.μ.

(0) Comments

...και φοβάμαι μήπως κανένας μάγκας γείτονας από την απέναντι πολυκατοικία έχει στήσει κανα ντεσιμπελόμετρο και μου κάνει αγωγή. Για να πάρει καινούριο αμάξι. Η δυο.

Εδώ που φτάσαμε, όλα θα πρέπει να τα περιμένει κανείς.

Σκέψου και αυτούς που έχουν το παράθυρο της τουαλέτας στον ακάλυπτο. Μετά από αυτά που ακούς στις ειδήσεις, κλάνεις μετά τις 12; Ε;

Οι γιαουρτοκουταλογλείφτες

11:35 μ.μ.

(1) Comments

Γιαουρτοκουταλογλείφτης/γιαουρτοκουταλογλείφτισσα: Ο/Η πρωταγωνιστών σε διαφήμιση γιαουρτιού (με κρεμώδη υφη, απαλή γεύση, βελούδινη αίσθηση κλπ κλπ), συνήθως διαβιών σε λευκό σπίτι με λευκά τραπεζομάντηλα, λευκούς τοίχους, λευκά έπιπλα και λευκά φωτιστικά (κάθε πότε βάφουν αυτοί; ε;), με λευκά, ξανθά, γαλανομάτικα παιδάκια (ενίοτε είναι και καστανά αλλά απαραίτητα ντυμένα σε λευκό, σιελ ή άλλα παλ χρώματα).

Α, και κοντά στη θάλασσα.
Θάλασσα και γιαούρτι ταιριάζουν σαν χοιρινό με γυψοσανίδα.

Ο πρωταγωνιστών λοιπόν απολαμβάνει τη μία και μοναδική κουταλιά γιαουρτιού του με ύφος που θυμίζει πρωταγωνιστή σε τσόντα όταν η συμπρωταγωνίστρια του δείχνει την αγάπη της "προφορικά".

Αν πρόκειται για πρωταγωνίστρια, είναι ικανή να σε κάνει να πιστέψεις οτι γιαούρτι και γυναικείος οργασμός συνδέονται με κάποιον περίεργο και μυστηριώδη τρόπο.

Αμ το άλλο; Το γιαουρτάκι αποτελεί το μοναδικό περιεχόμενο ολόκληρου του ετήσιου οικογενειακού διαιτολογίου! Χειρότερα από τους Κινέζους, που παρεμπιπτόντως δεν τρωνε μόνο ρύζι. Πρωι, βραδυ, μεσημέρι, απόγευμα, γιαούρτι. Οικογενειακώς. Από τη γιαγιά μέχρι το πιτσιρίκι. Πιό φτηνά θα τους ερχόταν να αγοράσουν το ζωντανό, να το αρμέγουν κιόλας.

Γιορτάζουμε; Τι μπύρες και μεζέδες και αηδίες τώρα...λευκό, αγνό, αφράτο γιαουρτάκι. Από τον κεσέ τον πλαστικό. Οικονομία και στα πλυστικά και θα φύγουν και γρήγορα οι καλεσμένοι να μας αφήσουν στην ησυχία μας.
Πεινάμε; Ενα κρεμώδες γιαουρτάκι θα μας χορτάσει λες και φάγαμε δυο γουρουνόπουλα και τον Οβελίξ μαζί. Αμα πεινάμε πολύ, τρώμε δύο. Κραιπάλες λέμε.
Εχουμε ραντεβού; Γιαουρτάκι. Αμα μας κάνει και καμμια στραβή ο λεγάμενος του το φέρνουμε στη μάπα και γλυτώνουμε και χρονο. Ασε που είναι δύσκολο να σε μεθύσει με γιαούρτι.
Επαγγελματική επιτυχία; Φερνουμε τους φίλους μας και αγοράζουμε μια δωδεκάδα γιαουρτάκια για να έρθουμε στο τσακιρ κέφι τραγουδώντας το "Η μικρή μας αγελάδα γάλα βγάζει στη λιακάδα". Ωπα! Για ζεϊμπέκικο τραγουδάμε όλοι μαζί "Σε βλέπω στο γιαούρτι μου" και στο καπάκι το "Οσο χρειάστηκε να φας ενα γιαούρτι".

Συνολικό βάρος 5μελούς οικογένειας μετά από 1 μήνα μανιογιαουρτοκατανάλωσης: 80 κιλά. Αμα δεν έχουν 3 τουαλέτες στο σπίτι τους ο καθένας μην σώσω να ξαναφάω γιαούρτι.

Τι κόλλημα είναι αυτό πάλι; Χάθηκαν τα αγγουράκια (για να τα τρώνε και να δροσίζονται); Τα καρότα; Τα μαρούλια; Αλλα ξέχασα. Η υστερία του αδυνατίσματος τώρα που θέλουμε οσονούπω να δείξουμε βρεγμένα κορμιά στις παραλίες δεν αφήνει περιθώρια επιλογών.

Καληνύχτα, λευκή, ενωμένη, αρμονική, περιποιημένη, καθαρή, αντικαπνιστική, αντιοινοπνευματική, αποστειρωμένη γιαουρτοοικογένεια. Αύριο φαντάζομαι οτι θα πάρετε πρωϊνο corn flakes με..γιαούρτι. (Μπλιαχ). Αλλα τι λέω; Τι να τα κάνετε τα corn flakes;

Δημοσιογράφων διάλογοι (υπόδειγμα)

11:31 μ.μ.

(2) Comments

Κάπως έτσι ενημερωνόμαστε. Οι διάλογοι είναι απολύτως φανταστικοί.

Δ: (Με την ψυχή στο στόμα) Ας καλωσορίσουμε σε αυτό το σημείο τον καλεσμένο μας, κ. Καλεσμενόπουλο. Εσείς, με μια κουβέντα, μπορείτε κ. Καλεσμενόπουλε να μας πείτε, υπάρχουν παιδεραστές στο Internet ναι ή οχι;
Κ: Κοιτάξτε, αυτό είναι θέμα οπτικής γωνίας. Σε κάθε μέσον υπάρχουν οι κακές και οι καλές πλευρές...
Δ: (Διακόπτοντας εκνευρισμένος) Με μιά λέξη κ. Καλεσμενόπουλε. ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Κ: Εεεε, θα ήταν πολύ απλοϊκό να το θέσει κανείς έτσι...
Δ: (Θιγμένος κατάκαρδα) ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ κ. Καλεσμενόπουλε, τα υποτιμητικά σας σχόλια για το ρεπορτάζ μας κρατήστε τα για τον εαυτό σας! ΝΑΙ η ΟΧΙ;
Κ: Μα δεν...
Δ: (Ανυπόμονος) ΘΑ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΑΦΑΙΡΕΣΩ ΤΟ ΛΟΓΟ κ. Καλεσμενόπουλε. ΤΟ ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ειναι για να το κρίνουμε εμείς και ΔΕΝ θα δεχθούμε υποδείξεις! ΝΑΙ η ΟΧΙ λοιπον;
Κ: Ακούστε...
Δ: (Πάντα προσανατολισμένος) Κ. Καλεσμενόπουλε, στην κουβέντα μας. Υπάρχουν παιδεραστές στο Internet, ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Κ: Ε μα φυσικά και υπάρχουν...
Δ: (Εκπληκτος) Φ Υ Σ Ι Κ Α; Και το λέτε με τέτοια άνεση;
Κ: Μα..
Δ: (Αγωνιώντας) Και τα παιδιά μας; Ποιός προσέχει τα παιδιά μας κ. Καλεσμενόπουλε;
Κ: Ακούστε, δεν ευθύνομαι εγώ για το σύνολο του Internet...
Δ: (Με όπλο το δίκαιο που τον πνίγει τον ταλαίπωρο) ΕΣΕΙΣ είστε ο ειδικός και πρέπει να δώσετε μια λύση για να μην κινδυνεύουν τα αγγελούδια μας μέσα σε αυτό το σατανικό δικτυακό υπόκοσμο. ΤΙ ΛΥΣΗ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ κ. Καλεσμενόπουλε;
Κ: Κοιτάξτε, υπάρχουν μέτρα ασφαλείας που μπορεί κάθε γονέας να πάρει...
Δ: (Απόλυτος και κατηγορηματικός) ΜΗΝ ΤΑ ΓΕΝΙΚΕΥΕΤΕ κ. Καλεσμενόπουλε. Να είστε σαφής παρακαλω.
Κ: Ωραία λοιπόν, υπάρχουν διάφορα είδη λογισμικού παρακολούθησης και αποτροπής χρήσης μη εγκεκριμένου λογισμικού ή πρόσβασης σε μη εγκεκριμένο από τον γονέα περιεχόμενο...
Δ: (Κοντά στον απλό πολίτη) ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ κ. Καλεσμενόπουλε, εμείς που δεν είμαστε ειδικοί δεν γνωρίζουμε.
Κ: Μα δεν χρειάζεται να είστε ειδικοί για να καταλάβετε!
Δ: (Προστατεύοντας τον κλάδο) Κ. Καλεσμενόπουλε υπονοείτε κάτι για την νοημοσύνη του δημοσιογραφικού κόσμου; Παρακαλω ανακαλέστε.
Κ: Μα...
Δ: (Μην αφήνοντας πολλά πολλά) ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΤΕ ΕΙΔΑΛΛΩΣ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΕΔΩ.
Κ: Μα εγώ δεν...ωχ, καλα, ανακαλώ.
Δ: (Μεγαλόψυχα συνεχίζοντας παρά τις προσβολές) Θα παρακαλέσω να είστε πιό συγκρατημένος στο σχολιασμό σας. Συνεπώς μας λέτε οτι μπορούμε να προστατευτούμε. Αλλά από οτι καταλαβαίνω αυτό απαιτεί γνώσεις, ετσι;
Κ: Θα πρέπει να υπάρχει μια βασική γνώση...
Δ: (Πλάϊ στον μεροκαματιάρη) ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙ αυτή κ. Καλεσμενόπουλε ο πτωχός βιοπαλαιστής που προσπαθεί να εξασφαλίσει στο παιδί του ένα καλύτερο αύριο;
Κ: Μα...
Δ: (Εφτασε στο απολύτως ορθό συμπέρασμα) Σας ευχαριστώ κ. Καλεσμενόπουλε, καταλάβαμε ολοι. ΑΝΤΡΟ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΩΝ κυρίες και κύριοι το Internet, ένα επικίνδυνο μονοπάτι στο οποίο προχωρούν ανυποψίαστα παιδιά στα πιό τρυφερά χρόνια της ζωής τους, περικυκλωμένα από αδίστακτους σεξομανείς, ανώμαλους, σατανιστές και παιδεραστές. Οι ειδικοί, όπως ακούσατε, σηκώνουν τα χέρια ψηλά και δεν διατίθενται να προσφέρουν χειροπιαστές λύσεις στο πρόβλημα. Η μόνη λύση είναι να βλέπετε τηλεόραση, εσεις και τα παιδιά σας, για να τα προφυλάξετε από τα χειρότερα. Καλή σας νύχτα.

Γιατί δεν βλέπω (τα περισσότερα) Ελληνικά τηλεοπτικά σήριαλ

7:56 μ.μ.

(0) Comments

Καθόμουν τις προάλλες και αναρωτιώμουν: Γιατί το Lost εχει κάτι εκατομμύρια τηλεθεατές (χωρίς να υπολογίζουμε και τους άλλους τόσους torrentεατές - νέος όρος), το 24, το Prison Break, το Rome, επίσης; Γιατί ο κόσμος εθίζεται στο να τα βλέπει, γιατί έχουν γίνει "μόδα", γιατί όλοι συζητούν για αυτά;

Μας αρέσουν ή οχι, είναι γεγονός: Αυτές οι σειρές έχουν θέσει τα standards στα σήριαλ πλέον. Και από πλευράς πλοκής/υπόθεσης αλλά και από πλευράς παραγωγής. Είναι καλογυρισμένα, προσεγμένα, σε "τραβάνε" και θέλεις να δεις κι άλλο. Είναι, για τα στάνταρντ των τηλεοπτικών παραγωγών, συνταγές επιτυχίας.

Μου ήρθε όμως παράλληλα και μια άλλη σκέψη στο μυαλό: Τι (δεν) κάνει η δική μας Ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, η οποία ως γνωστόν χαρακτηρίζεται από την επέλαση δεκάδων "νέων" σήριαλ κάθε χρόνο, για να ακολουθήσει τα φωτεινά αυτά παραδείγματα;

Εντάξει, ξέρουμε οτι τα περισσότερα Ελληνικά σήριαλ αντιγράφουν κατά κόρον στοιχεία από τα ξένα (το δοκιμασμένο είναι πιό σίγουρο, για καινοτομίες είμαστε τώρα; Ποιός θα τις σπονσοράρει;)

Ομως, γενικά έχουν παρατηρηθεί ορισμένες διεθνείς πρωτοτυπίες χάρη στις οποίες το target group των δημοφιλών Ελληνικών σειρών παραμένει σταθερά για χρόνια τώρα η κατηγορία ηλικιών 60-90φεύγα, με μορφωτικό επίπεδο..χμ! ερωτηματικό! και σίγουρα χωρίς πρόσβαση στο Internet! (Είμαστε, εξάλλου, μια χώρα συνταξιούχων).

Ας δούμε τι συμβαίνει συνήθως στα Ελληνικά σήριαλ:

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Συνήθως ΚΑΝΕΝΑΣ από τους πρωταγωνιστές δεν δουλεύει και έτσι έχουν όλο το χρόνο να ασχοληθούν με τα προσωπικά / συναισθηματικά / ερωτικά τους θέματα (του Λάκη δεν του κάνει "κουκου" η Λίτσα και ψιλοκοιτάζει την Πίτσα, ο Μάκης έχει πρόβλημα με την λίμπιντό του και πηγαίνει σε ψυχαναλυτή - 300 ευρώπουλα το τέταρτο -, ο Σάκης αναρωτιέται για το νόημα της ζωής κοιτώντας την 20x20 μικρή οικογενειακή του πισίνα και πάει λέγοντας). Αν, παρ'ελπίδα, κάποιος εκ των πρωταγωνιστών εργάζεται, θα είναι α) εισοδηματίας β) διευθυντής γ) ανώτερο στέλεχος με μπαμπά διευθυντή δ) εδώ και χρόνια φτασμένος μεγαλογιατρός ε) οτιδήποτε άλλο εξασφαλίζει εισόδημα άνω των 100000 ευρώ ανά μήνα με πενθήμερη εργασία εξαώρου. Τους έχει μείνει φαίνεται το κουσούρι από τις παλιές ασπρόμαυρες Ελληνικές ταινίες οπου όλοι είχαν υπηρέτες στα φτωχικά τους.

Αν βέβαια ο ρόλος απαιτεί ο πρωταγωνιστής να είναι ένας κακόμοιρος τυπικός βιοπαλαιστής διαμένων σε χαμόσπιτο υποβαθμισμένης περιοχής (αυτά με τη χέστρα στην αυλή, ντε), τότε ως δια μαγείας αυτός πηγαίνει στη δουλειά του, ξεπατώνεται, και όταν γυρίζει σπιτάκι του έχει ΟΛΟ το χρόνο να ασχοληθεί με τις εσωτερικές του αναζητήσεις συν το οτι ΠΟΤΕ δεν έχει μαύρους κύκλους στα μάτια στο μπαρ που - υποχρεωτικά - συχνάζει κάθε βράδι. Και κατεβάζει ξύδια με το μπουρί. Υπεράνθρωποι παιδί μου.

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
Ακόμα και οι πιό ταπεινοί μιζεραθλιοϋπαλληλίσκοι με μισθό που φτάνει - δεν φτάνει για να πάρει κανείς κωλόχαρτο για την πρώτη εβδομάδα του μήνα έχουν γουάου σπίτια με καραγουάου επίπλωση (πρασινοκοκκινοκίτρινοι τύχοι, ταπετσαρίες ακριβότερες από την αντικειμενική αξία του ακινήτου, ντιζαϊνάτα μπιμπελάκια, τελευταίας λέξης ηχοσυστήματα και home theater - πάντοτε σε εμφανές σημείο και να φαίνεται η μάρκα) καθώς και αυτοκινήτάρες με κυβισμό ηλιακού θερμοσίφωνα και αλογοπλήθος ικανό να τραβήξει νταλίκα που έχει βουλιάξει στον Κηφισό μια βροχερή μέρα).

Εμ, τι, όλοι οι σπόνσορες των σειρών κλέφτες θα γίνουν; Καταλήγουμε λοιπόν να χαζεύουμε τις σειρές με την ίδια λογική που χαζεύουμε περιοδικά διακόσμησης εσωτερικών χώρων - περισσότερη σημασία έχει η εικόνα παρά το ρεπορτάζ.

Στην περίπτωση που κάποιος δεν έχει γουαόσπιτο και γουαοάμαξο, τότε είναι συνήθως α) κακομοίρης, β) ο κακός, γ) κομπάρσος που εμφανίζεται για ορισμένα δευτερόλεπτα για να γίνει μια "αλλαγή" πριν ξαναδούμε τα γουαοντεκόρ της γουαοοικίας του υπεργουαοπρωταγωνισταρά.

Η ΠΛΟΚΗ
Ο κανόνας στα Ελληνικά σήριαλ είναι ο εξής: Ανθρωποι που ΜΙΛΑΝΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, συχνότερα μέσα στα γουαόσπιτα και λιγότερο συχνά σε εξωτερικούς χώρους (κοστίζουν εξάλλου οι εξωτερικές λήψεις και ποιός θα σπονσοράρει, το ΥΠΕΧΩΔΕ;). Μιλάνε, μιλάνε, αναλύουν, ρωτάνε, ξαναρωτάνε, εκπλήσσονται, και στο τέλος ξαναμιλάνε. Δεν τους έχει πει κανείς οτι τόση φιλοσοφία μας κάνει κακό στα νεύρα;

Καντε κάτι βρε παιδιά. Ενα φόνο, λίγο σεξ, και τα δύο μαζί, κάτι! Πιστεύετε πραγματικά οτι δίνουμε σημασία στα όσα λέτε; Εμείς τις ταπετσαρίες και τα γαμοντουλάπια της κουζίνας σας κοιτάμε μπας και παραγγείλουμε τα ίδια όταν βαρεθούμε να βλέπουμε σήριαλ και αποφασίσουμε να δουλέψουμε και λίγο μπας και βγει κανένα φράγκο.

Αν τυχόν ανακατευτεί και κανένας κομπάρσος στην όλη φάση, θα είναι ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ.

Αυτό σημαίνει πρακτικά οτι θα απαγγέλει τις (δυο) γραμμές από τα λόγια του σαν παιδάκι του Δημοτικού που διαβάζει το ποίημα για την 25η Μαρτίου. Ετσι και λίγο κοστίζει και τη δουλειά του κάνει. Εξάλλου, ποιός θα σπονσοράρει;

Και να μην ξεχάσουμε και τα ΥΠΕΡΟΧΑ αστεία που ανακυκλώνονται από σειρά σε σειρά, ιδίως αν είναι κωμική. Τα περισσότερα από αυτά εμείς οι πτωχοί τα έχουμε λάβει ήδη στο email μας εδώ και χρονια και το μόνο που μπορεί να μας συμβεί ακούγοντάς τα για 500στή φορά είναι να πάμε μια ώρα αρχύτερα για ύπνο. Αυτοί βέβαια εξακολουθούν να τα "παίζουν" λες και είναι τελευταίας εσοδείας ευφυολογήματα. (Βρε μπας και απευθύνονται σε όσους δεν έχουν Internet οι σειρές αυτές; Βρε μπας;)

Η ΔΡΑΣΗ
Αν τυχόν υπάρχει κάποια σκηνή δράσης (δεν συνηθίζετα, ποιός θα σπονσοράρει;) αυτή περιορίζεται στην καταστροφή κανενός παμπάλαιου αυτοκινήτου / μοτοσυκλέτας / πατινιού με χαλασμένα αμορτισέρ, την έκρηξη καμμιας βομβίδας κρότου / λάμψης που δεν βγαίνει καλά στην ηχοληψία και ακούγεται σαν πολυκαιρισμένο ποπ-κορν (τσσσαφ!), άντε και να σπάσει κανένα βάζο. Μεχρι εκεί.

Εν ολίγοις: Μια σκηνή δράσης του 24 ή του Prison Break έχει μεγαλύτερο προϋπολογισμό
από δύο έτη επεισοδίων μιας Ελληνικης σειράς.

Και στις σκηνές πλήθους; Εκεί να δεις εφευρετικότητα! Εχετε δει σκηνή ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ με ΤΡΕΙΣ ανθρώπους; Δεν έχετε δει τίποτα! Θα απασχολούμε τώρα κομπάρσους (που κοστίζουν) και δεν θα μπορούν και να είναι ντυμένοι επώνυμα από την κορυφή ως τα νύχια (ποιός θα σπονσοράρει;). Μερικά ηχητικά εφέ και μια καλή γωνία λήψης και το πρόβλημα λύθηκε με 2-3 ξαδερφάκια του σκηνοθέτη και του καμεραμάν. Εις ανώτερα, άντε και σκηνή ποδοσφαιρικού αγώνα με κοινό 2 ατόμων και ομάδα άλλων 2!

ΤΑ ΕΦΕ
Εφέ λήψης; Τιντουτ; Κοιτάξτε, εδώ στο Ελλάντα έχουμε το εξής βίτσιο: Ανακαλύπτουμε ΕΝΑ εφέ (π.χ. κουνημένη κάμερα ή αλλαγές γωνίας ανά 2" η πανοραμική / κυκλική λήψη ή οτιδήποτε άλλο) αλλά ΜΟΝΟ ΕΝΑ, και παραμένουμε πιστοί σε αυτό κάνοντάς το λάστιχο για όσα έτη θα διαρκέσει ολόκληρο το σήριαλ. Εξάλλου, αυτό θα αποτελέσει και την "ταυτότητα" του όλου εγχειρήματος. Για εναλλαγές είμαστε τώρα; Ποιός θα σπονσοράρει;


ΦΥΣΙΚΑ και δεν έχουν όλες οι Ελληνικές σειρές τέτοια χάλια. Ομως, είναι καιρός οι Ελληνες παραγωγοί να καταλάβουν οτι ΚΑΠΟΙΟΣ λόγος υπάρχει που ο κόσμος το έχει γυρίσει στο DVD. Εδώ και πολύ καιρό. Και αν καθυστερήσουν λίγο ακόμα, το target group των 60-90φεύγα στο οποίο φαίνεται να απευθύνονται θα αποκτήσει και αυτό DVD... και ποιός τους πιάνει!

Φωτεινή εξαίρεση σε όλα τα παραπάνω αποτελεί βέβαια η ΠΙΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ που έχω δει ποτέ μου:

Ο ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΜΕΓΙΣΤΑΝΑΣ ΤΩΝ ΝΙΝΤΖΑ
(Ολα τα λεφτά είναι ο speaker - ανοίξτε ήχο)

Διάλειμμα ολίγων λεπτών: Ποιός είπε για ταλέντα;

12:52 μ.μ.

(1) Comments

Επεσα χθες επάνω στη γνωστή τηλεοπτική εκπομπή (ναι, συνήθως "σκοντάφτω" σε κάτι τέτοια) και μπορώ να πω οτι ΙΣΩΣ και να έχουμε κάποια ταλεντάκια και εδώ στο Ελλάντα. Αλλά στο προσωπικό μου διεθνές top 10 βρίσκεται αυτό το τυπάκι από τη Γαλλία το οποίο δεν αντέχω να μην σας το δείξω:



Αραγε στην επόμενή του εμφάνιση θα μιμηθεί καμια συμφωνική το τυπάκι; Αψογος!

Οι μπαλκονοσκουπιδοβόλοι

1:52 μ.μ.

(0) Comments

Κάθεσαι πανευτυχής στο μπαλκονάκι σου μια ωραία καλοκαιρινή νύχτα έχοντας ανοίξει την τρίτη κατά σειρά μπύρα και ακούγοντας με αγαλλίαση τα μελωδικά τριζόνια και τα άλλα πολυποδαράτα ζουζουνοειδή της νύχτας, όταν ξαφνικά συμβαίνει το αναπάντεχο:

ΧρρρςςΣβιιινΓΚΑΠΙουιουιουιουΧρρρςς

Επεξήγηση:

Χρρρςς: Ηχος συρόμενου μπαλκονοπαραθύρου που ανοίγει.
Σβιιιν: Ηχος σακούλας σκουπιδιών που εκτοξεύεται από μπαλκόνι του τέταρτου ορόφου με στόχο τον κάδο στο πεζοδρόμιο.
ΓΚΑΠ: Ηχος σακούλας σκουπιδιών που, ενώ είχε ως στόχο τον κάδο στο πεζοδρόμιο, λόγω του οτι ερρίφθη από ανθρωποειδές με IQ ηλιακού θερμοσίφωνα και καλπάζοντα στραβισμό προσγειώνεται στην οροφή παρακείμενου ΙΧ.
Ιουοιουιουιου: Ηχος συναγερμού παρακείμενου ΙΧ που ενοχλείται ελαφρώς από τη λακούβα που προξενήθηκε στην οροφή του.
Χρρρςς: Ηχος συρόμενου μπαλκονοπαραθούρου που κλείνει (εξαιρετικά γρήγορα).

Εχεις μόλις έρθει αντιμέτωπος με ένα μπαλκονοσκουπιδοβόλο.

Η φυλή αυτή έχει τις ρίζες της στην όχι και τόσο μακρινή εποχή της ακμάζουσας μετακίνησης στα αστικά κέντρα από τα χωριά της υπόλοιπης Ελλάδος. Συντίθεται κυρίως από ημιάγριους μπαζογοριλλοειδείς κρετίνους για τους οποίους ο συνδυασμός των φράσεων"βγάζω έξω τα σκουπίδια" και "κατεβαίνω στο δρόμο για να τα πετάξω" είναι τόσο δυσνόητος όσο και η έννοια "δεν βλέπω τσόντες στο internet".

Δεδομένης της αποτυχίας των συγκεκριμένων υποκειμένων να προοδεύσουν επαρκώς σε οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της προσωπικής και επαγγελματικής τους ζωής, επιδίδονται σε commando-style καταδρομικές εκτοξεύσεις σακκουλών οι οποίες περιέχουν συνήθως απορρίματα με υψηλή περιεκτικότητα σε H2O (φλούδες απο καρπούζια, πεπόνια, ντομάτες, μισοτελειωμένα κουτιά γάλα και μπουκάλια μπύρας) από υψηλούς συνήθως ορόφων πολυκατοικιών με στόχο (α) να πετύχουν κάποτε τον κάδο (β) να σας σπάσουν τα νεύρα (γ) να μην τους πάρει κανείς χαμπάρι, (δ) να κάνουν το δρόμο σαν τα μούτρα τους.

Ο μπαλκονοσκουπιδοβόλος διακρίνεται από υψηλό βαθμο τεμπελιάς.
Ειναι ο ίδιος τύπος που πετάει το μωρό στο μπαλκόνι και το αφήνει να κλαίει εκει για να μην του σπάει τα νεύρα (και να σπάει τα νεύρα των υπολοίπων γύρω ενοίκων).
Ειναι αυτός που θα παρκάρει στη γωνία, μπροστά από το δικό σας αυτοκίνητο, χωρις να αφήσει σημείωμα και θα σας αφήσει να κορνάρετε αγωνιωδώς ενώ θα παίζει Τζόκερ στο παραδίπλα πρακτορείο.
Είναι αυτός που θα σας φάει τη σειρά στο Σουπερ-Μαρκετ, την Εφορία, το ΙΚΑ, την Τράπεζα και θα κάνει την πάπια.
Ειναι αυτός που στις συνελεύσεις της πολυκατοικίας δεν θα συμφωνήσει για οποιαδήποτε αγορά στοιχίζει πάνω από 1 ευρώ / διαμέρισμα.
Είναι αυτός που, αν έχει παιδιά, κάθε φορά που τα βλέπεις η επιδερμίδα τους ποικίλλει μεταξύ Νορβηγού και Νιγηριανού, ανάλογα με το πόσές μέρες έχουν περάσει από το τελευταίο τους μπάνιο.
Είναι αυτός που στο βιβλιοπωλείο θα ζητήσει να του κάνουν έκπτωση στη γόμα.

Τώρα ξέρετε. Λογω της μιζέριας του, είναι μαθηματικά σίγουρο οτι θα έχει παρκαρισμένο το χιλιάκριβο αυτοκινητάκι του στο δρομο λίγο παραπέρα. Οταν τον εντοπίσετε, ο μόνος τρόπος να εκδικηθείτε είναι να γίνετε για λίγο αυτοκινητοτζαμοβρωμιστές με το δικό σας σετ σκουπιδιών λίγο πριν το πετάξετε στον κάδο. Τρίψτε στη σακαράκα του οτιδήποτε φλίδα από πεπόνι/καρπούζι/ντομάτα έχετε διαθέσιμη, αδειάστε τα τριών ημερών υπολείμματα φασολάδας στην οροφή και στίψτε πατζάρια στο παρμπρίζ του. Τουλάχιστον, αν μη τι άλλο, θα έχετε πάρει την εκδίκησή σας.

Eurovision: Οδηγίες ψηφοφορίας για άντρες.

10:08 π.μ.

(0) Comments

Επειδή η Eurovision αποτελεί, ομολογουμένως, την πιό σκληρή δοκιμασία που ένας άντρας μπορεί να περάσει μετά από τη σκοπιά 2-4 εις τα βουνά ψηλά εκεί ή το μαντάρισμα κουμπιών πουκαμίσου, παραθέτουμε εδώ ένα συνοπτικό οδηγό ψηφοφορίας, τον οποίο μπορείτε να ακολουθήσετε με κλειστά τα μάτια για την επόμενη χρονιά.

Προσοχή: Οι οδηγίες είναι διαχρονικές και ουδεμία σχέση έχουν με τη φετεινή Eurovision. Θα το δείτε, εξάλλου, όταν θα τις διαβάζετε και του χρόνου.

1. Αν έχετε παίξει κάποιο ηλεκτρονικό η άλλο στοίχημα, ΔΕΝ είναι απαραίτητο να ακούσετε τα τραγούδια. Βουτάτε το κινητό και στέλνετε SMS για ο,τι έχετε στοιχηματίσει μέχρι να πιαστει το χέρι σας, μπας και βγεί η επιλογή σας με απόδοση 12313/1 και αγοράσετε επιτέλους το XBOX360 που ζαχαρώνατε εδώ και καιρό. Το ζουζουλινάκι σας πιθανόν να αρχίσει την απαγγελία φιλοσοφικών προβληματισμών για το θέμα της ποιότητας, την κατάντια του θεσμού λόγω των στοιχημάτων, την καφρίλα που σας διέπει και άλλα τέτοια ρομαντικά. Αγνοήστε πάραυτα. Αμα κερδίσετε, μια επίσκεψη στον Χόντο θα την κάνει να τα ξεχάσει όλα.

2. Αν ακούσετε ένα τραγούδι που σας προκαλεί ρίγη συγκίνησης και ενθουσιασμού, ΔΕΝ το ψηφίζετε από φόβο μήπως αρέσει και σε άλλους και φάει την πρωτιά από τη δική σας χώρα. Επιλέγετε τον πιό τελειωμένο, χλεχλέ, παράφωνο και άμουσο συμμετέχοντα και του ρίχνετε καμμια 10αριά SMS στο κεφάλι για να έρθει πιό μπροστά και να μην πάρει την πρωτιά από την δική σας αγαπημένη συμμετοχή. Το ίδιο θα κάνουν βέβαια και οι υπόλοιποι, οπότε μην απορήσετε αν ο τύποςπου γκαρίζει ασυνάρτητες ομοιοκαταληξίες δημιουργώντας ψυχολογικά προβλήματα στους ηχολήπτες και γυρίζει γύρω γύρω σαν μυρμηγκοφάγος με πάρκινσον στο τέλος σαρώσει τα βραβεία και φύγει αγκαζέ με την τηλεπαρουσιάστρια. Προβάλλετέ την ενέργειά σας αυτή στο ζουζουλινάκι σας ως γούστο υψηλής ποιότητας για την εναλλακτική μουσική και, εν ανάγκη, ξεστομίστε την αποστομωτική own-all φράση "εγώ αγάπη μου ακούω και alternative, όχι μόνο μπουζουκονινανάϊ". Θα το ξεχάσει και αυτό αν κερδίσετε στο στοίχημα που βάλατε.

3. Μια ψήφος σας οπωσδήποτε θα πάει στη "σύμμαχο" χώρα, όποια και αν είναι αυτή, ανεξαρτήτως του αν δεν την έχετε στοιχηματίσει ή το τραγούδι της ακούγεται σαν συναυλία αδέσποτων ηλικιωμένων γατιών με βρογχίτιδα μια καλοκαιρινή νύχτα. Η παράδοση είναι παράδοση. Το ζουζουλινάκι σας θα σας το εχει σίγουρα διευκρινίσει αυτό πριν απο εμάς, οπότε εμείς απλώς το επαναλαμβάνουμε.

4. Αν θέλετε να δώσετε και άλλη ψήφο, θα τη δώσετε οπωσδήποτε στην τραγουδίστρια με το πιό ωραίο κούνημα. Εν ανάγκη, πατήστε το mute στην τηλεόραση για να μην ακούτε τις τσιρίδες της. Κατ'εξαίρεση, δεν θα το κάνετε μόνο αν το τραγούδι εμπίπτει στο άρθρο (2). (Οχι και να χάσετε το παραδάκι για το μεζεδάκι).Κρυφά από το ζουζουλινάκι σας το συγκεκριμένο, ε;

5. Αν συμμετέχει στο διαγωνισμό καμιά ροκιά και γουστάρετε τρελλά, μην δείξετε τον ενθουσιασμό σας αρχίζοντας headbanging. Είναι πολύ πιθανό το ζουζουλινάκι σας να πάθει κρίση λογοδοιάρροιας για τους "βάρβαρους" και τη "φασαρία" και να χάσετε τη συνέχεια. Βεβαια έχετε πάντα σαν απόλυτο επιχείρημα τους Lordi, αλλά ίσως δεν σας φτάσει. Ψηφίστε μυστικά και πάλι.

6. Ακούγοντας τα αποτελέσματα, προσποιηθείτε οτι "δεν καταλαβαίνετε γιατί αυτοί οι βάρβαροι δεν ψήφισαν" το τραγούδι της δικής σας χώρας, κάθε φορά που δεν παίρνετε βαθμούς. Δεν έχει καμία σημασία αν τα τραγούδια αυτού/αυτής που εκπροσωπεί τη χώρα σας χρησιμεύουν κυρίως για να νανουρίζετε τα μωρά σας το βράδυ ή για να τρομάζετε τα κουνούπια ωστε να μην τσιμπάνε. Είναι θέμα εθνικής υπερηφάνειας. Το ζουζουλινάκι σας θα σας λατρέψει.

7. Αν, παρεμπιπτόντως, πάρετε 12άρι από χώρα του Ανατολικού μπλοκ ή από Βόρεια χώρα και ΔΕΝ ανήκετε στις Βόρειες χώρες η στο Ανατολικό μπλοκ, τότε βρίσκεστε στο Matrix και δεν υπάρχει κουτάλι. Αναμένετε να αποσυνδεθείτε σύντομα.

8. Αν ΔΩΣΕΤΕ ψήφο στο Ανατολικό μπλοκ και δη ακολουθώντας την οδηγία 4 (είναι γνωστό οτι το ανατολικό μπλοκ διαθέτει τις πλέον ευπαρουσίαστες κορασίδες) και αυτό γίνει αντιληπτό από το ζουζουλινάκι σας, τότε ετοιμαστείτε για κρεβατομουρμούρα μέχρις εσχάτων. Επιχειρήματα για την ανωτερότητα του γυναικείου στοιχείου του Ανατολικού μπλοκ ΔΕΝ γίνονται δεκτα και θα σας οδηγήσουν σε ρήξη σχέσης. Μην το προσπαθήσετε.

9. Οταν όλα τελειώσουν, βάλτε στο στερεοφωνικό κάτι μελωδικό όπως Sodom, Slayer, Kreator και λοιπά λαϊκά άσματα στη διαπασών για να ξελαμπικάρετε. Το ζουζουλινάκι σας θα το αποδεχθεί, λίγο απρόθυμα βέβαια, αλλά μετά από όσα θα έχετε περάσει δεν σας νοιάζει και πολύ, ε; Αν βέβαια έχετε κερδίσει το στοίχημα που βάλατε, έχετε κερδίσει αυτομάτως το δικαίωμα να ακούσετε στο τέρμα όλη τη δισκογραφία των Metallica για το υπόλοιπο της βραδιάς χωρίς καμία απολύτως παρέμβαση για μπουζουκοτράγουδα. Καλή σας διασκέδαση!

Πού είναι ο Βάγκνερ;

8:07 μ.μ.

(0) Comments

Πού είναι ο Πουτσίνι;

Γιατί αφήνετε να τραγουδάει εκείνη;

Βας, βας ο κολλημένος με το πριόνι το θέλει πολύ έξω από τα δόντια. Ελεος!

Σέ λίγο θα δούμε στα charts και τη Συμφωνία Νο. 1 του Εργολάβου - χτίζουν μια πολυκατοικία λίγο παρακάτω, ας πάει ένας κυνηγός ταλέντων να ηχογραφήσει τα κομπρεσέρ. Ποιότης.

Παω να ακούσω λίγο "γιουρτζαστουγκουντουμπιτρου" να συνέλθω.

Παραθυροπληξία

7:56 μ.μ.

(0) Comments

Δεν θα αναλώσω φαιά ουσία περιγράφοντας τη μάστιγα των τηλεοπτικών παραθύρων μια και το έχουν κάνει τόσοι άλλοι πριν από μένα. Εχω όμως μια απορία: ΤΙ τη θές βρε μπάρμπα την TFT LCD των 42 ιντσών άμα είναι να βλέπεις όλη την ώρα 5-10 νοματαίους να βγάζουν τα ματάκια τους κάνοντας απίστευτη χάβρα;

Και μετά κατηγορούν το thrash metal για φασαρία.

Α, για τα σπορ τη θέλεις, εεεε; Καλά, σε πιστέψαμε. Απλά έχεις την εντύπωση οτι η Wide χωράει περισσότερα παράθυρα. Πλήρωσε τώρα την πρώτη σου δόση σε 15 χρόνια από σήμερα (και την τηλεόραση τριπλή) και κάτσε αναπαυτικά στον καναπέ σου.

Η αποθέωση του μαζοχισμού: Να έχει η τηλεόραση PIP (picture-in-picture) για να μπορείς να χωράς ακόμα περισσότερους παραθυροβιολιτζήδες στην οθόνη σου, από δύο κανάλια ταυτόχρονα.

So you think you can watch.

Οι φαναροκομμαντοτζαμοπλύστες

10:42 μ.μ.

(0) Comments

Κάποτε ήμουν εξαιρετικά εναντίον της "πόρτας" σε μαγαζιά.

Αγανάκτησα πολύ όταν είδα το σύστημα αυτό να επεκτείνεται και σε καφετέριες. Γενικά ήμουν της άποψης οτι ο καθένας έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί ένα χώρο εφόσον πληρώνει για αυτόν (και οχι, δεν ανήκω στην κατηγορία των ατόμων που, ενώ πηγαίνουν στο νυχτερινό κέντρο από τις 7:00 το απόγευμα, ο πορτιέρης μόλις τους δει τους λέει οτι "το μαγαζί είναι φίσκα, συγνώμη").

Τώρα είμαι υπέρ. Και μάλιστα επιθυμώ διακαώς να επεκταθεί.

Που; Στο δρομο.Να βάλουν πορτιέρηδες στα φανάρια.

Τα φανάρια έχουν εξελιχθεί στον απόλυτο ναό της παροχής υπηρεσιών.Χωρίς τιμολόγιο. Και χωρίς τη θέλησή σου. Εκεί που κάθεσαι ήρεμος και ανύποπτος, ΣΠΛΑΑΑΤΣ! Η πατσαβούρα στο τζάμι. Ο καλοθελητής, πάντα χαμογελαστός, έστω και χωρίς δόντια, συνήθως σκουρόχρωμος (απο τον ήλιο ή λόγω καταγωγής) κομμαντοτζαμοπλύστης εμφανίζεται από το πουθενά, σου κάνει το τζάμι σαν τα μούτρα του και διεκδικεί το ευρώ σου. Ασε που σε κρατάει κολλημένο στο πράσινο φανάρι γιατί έχει και το βίτσιο να κάνει "καλή δουλειά".Σε πόσα φανάρια σταματάς σε μια τυπική διαδρομή; Τόσα ευρώ θα πρέπει να δώσεις αν υποκύψεις.

Τα συστήματα intrusion που έχουν εφεύρει οι τύποι είναι εντωμεταξύ άπιαστα. Τωρα τελευταία έχουν επινοήσει νέες ασύλληπτες μεθόδους: Εισβολή από πίσω στην "τυφλή σου γωνία" ωστε να μην προλάβεις να τον διώξεις, αιφνίδιο καθάρισμα του πίσω τζαμιού πρώτα, στήσιμο χαρτομαντηλοπωλητού μπροστά για να μην δώσεις προσοχή στον τύπο με την πατσαβούρα που εισβάλλει σκυφτός και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σου την ώρα που εσύ διώχνεις τον χαρτομαντηλοτέτοιο. Σε λίγο θα κάνουν πτώση με αλεξίπτωτα από τις ταράτσες.

Ειμαι πρόθυμος να δω πορτιέρηδες στα φανάρια. "Συγνώμη, δεν μπορείτε να μείνετε, το φανάρι είναι φίσκα".

Πώς να χάσετε τον πελάτη σας σε χρόνο dt

10:11 μ.μ.

(0) Comments

Επίσκεψη σε υποκατάστημα μεγάλης αλυσίδας. Ωρα μεσημεριανή, κίνηση ελάχιστη.

Αρκετοί υπάλληλοι γυροφέρνουν προσπαθώντας να δείχνουν απασχολημένοι.

Παραδόξως, και μετά την είσοδό μου συνεχίζουν όλοι να γυροφέρνουν προσπαθώντας να δείχνουν απασχολημένοι. Το αντιπαρέρχομαι και αντεπιτίθεμαι δυναμικά:

- "Γειά σας, θα ήθελα ένα μικρόφωνο USB για PC, με USB βύσμα, ΟΧΙ headset και ΟΧΙ βύσμα-καρφί".
(Για όσους δεν γνωρίζουν, το headset είναι το σετ ακουστικά/μικρόφωνο και το βύσμα καρφί είναι αυτό το παλιό βυσματάκι που είχαν τα ακουστικά του walkman σας).

(Η ενοχλημένη υπάλληλος αυτοσυσκέπτεται προσπαθώντας να αφομοιώσει το βαθύτερο νόημα όσων περίπλοκων ελέχθησαν σε μια και μόνη πρόταση)
- "Εεε, ΒΕΒΑΙΩΣ, ορίστε, ΑΥΤΟ σας κάνει;"

(Το ΑΥΤΟ ήταν ένα headset με βύσμα-καρφί. Βαθειά ανάσα).

-"Οχι, ήθελα ΜΟΝΟ μικρόφωνο με USB βύσμα"

(Η υπάλληλος αποκτά έκφραση όμοια με το σχήμα του USB βύσματος)
-"Εεε, μάλλον δεν πρέπει να έχουμε ΤΕΤΟΙΟ. Πώς το είπατε; Γιουσμπί;"

Βεβαια. Δύσκολα πράγματα αυτά. Πού να ζήταγα και φορητό με Wi-Fi, Vista Compatible και επεξεργαστή Core2Duo. Αστο καλή μου, δεν φταις εσύ, πού να τα ξέρεις αυτά με το βασικό μισθό και χωρίς εκπαίδευση; Και μόνη σου να ήθελες να τα μάθεις πάλι δεν μπορείς μια και εισαι αναγκασμένη να βρίσκεσαι στο μαγαζί 12 ώρες το 24ωρο.

Πάλι καλά που στα νοσοκομεία είναι καλύτερα εκπαιδευμένοι, αλλιώς θα είχαμε δράματα.

Οι σαβουροπαρκαροκάγκουρες

9:43 μ.μ.

(0) Comments

Υπάρχει μια λογική εξήγηση για την κατάστασή τους: Περασαν μαγουλάδες μικροί, τους πρήστηκαν τα γεννητικά όργανα και από τότε έβαλαν σκοπό της ζωής τους να κάνουν όλο τον κόσμο σαν και αυτούς.

Η μέθοδος; Απλή.

1. Αρχίζουμε να οδηγούμε (λιωμα, πίτα, χωρίς φυσικά ζώνη, με τον καγκουρογουφεροπροωθητήρα (κοινώς ηχοσύστημα που μεταδίδει δια των υπερβολικών dB προωθητική ενέργεια στο όχημα ωθώντας το προς τα εμπρός) στο διαπασών.
2. Παρκάρουμε ΟΠΟΥ βρίσκουμε κενό. Ακόμα και αν το κενό έχει μπροστά του μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ πόρτα γκαράζ που γράφει ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΑ με μεγάλα, κοκκινα, ΚΕΦΑΛΑΙΑΑΑΑΑ γράμματα.
3. Κλεινουμε τον καγκουρογουφεροπροωθητήρα, αφήνουμε το γυφτοβρώμικο παράθυρο μισάνοιχτο (σημάδι του οτι είμαστε κάπου "εδώ κοντά"/γεννηθήκαμε σε βάρκα/δεν κλείνει από τη βρώμα/δεν ξερουμε πως κλεινει).
4. Φυσικά ΔΕΝ αφήνουμε σημείωμα και εξαφανιζόμαστε προς άγνωστη κατεύθυνση (συνήθως προς τον διπλανό καφενέ).

Οταν ο κακομοιρος ιδιοκτήτης του πάρκινγκ θελήσει να εξέλθει/εισέλθει/διαμαρτυρηθεί φυσικά φθάνει, εντός συντόμου χρονικού διαστήματος (ωσπου να καει ή μπαταρία από το κορνάρισμα) στην κατάσταση που ήμασταν και εμείς μικροί με τις μαγουλάδες. Ο στόχος επετεύχθη. Αν καταφέρει να μας βρει πριν φαμε κλήση / μας το πάρει κανας γερανός, ερχόμαστε με το πάσο μας, δικαιολογούμαστε με την μυστικιστική φράση "ρρφλλρακ, σγνωμ, τναγώναεβλπαδδίπλα", και βζουμ, ο καγκουρογουφεροπροωθητήρας στο τέρμα και βουρ για άλλο πάρκινγκ, ακόμα και αν υπαρχει χώρος για παρκάρισμα.

Ειχα ένα "απαγορεύεται" κολλημένο. Δεν δούλευε.
Τωρα έχω τρία. Κατι γίνεται.

Βρε λες τα Χριστούγεννα να πρέπει να στολίζουμε δεντράκια με "NO PARKING" έξω από τα γκαραζ; Αμα τα βλεπουν πολλά, δεν παρκάρουν.