Δείτε την εκπομπή του ΣΚΑΪ με τους Έλληνες bloggers

8:42 π.μ.

(2) Comments

Αν χάσατε την εκπομπή του ΣΚΑΪ με καλεσμένους Έλληνες bloggers, μπορείτε να τη δείτε εδω:
http://www.skai.gr/master_avod.php?id=59840

Μπράβο στο ΣΚΑΪ

5:31 μ.μ.

(1) Comments

Ημέρα εκλογών, ώρα 6:00.

Την ώρα που σχεδόν όλα τα (ενημερωτικά;) κανάλια της Ελληνικής τηλεόρασης ασχολούνται με τις αφίξεις των πολιτικών αρχηγών στα γραφεία τους, με δημοσιογράφους να υφίστανται ανελέητο ποδοπάτημα, μικρόφωνα να τρίζουν και μύτες να ανοίγουν για να πάρουν τη βαρυσήμαντη δήλωση "γειά σας", οι άνθρωποι του ΣΚΑI οργάνωσαν μια εκπομπή για τα blogs, το internet και την πολιτική, με καλεσμένους Ελληνες bloggers. Εξαιρετικά ενδιαφέρον και ειδικά σε μια κρίσιμη ώρα χάρηκα πολύ που ξαναείδα τα βιντεάκια του Sky-Youtube debate με τις ΚΑΥΤΕΣ ερωτήσεις των συμπολιτών μας. Ειδικά για την Αμαλία.

Μπράβο σε όλους τους συντελεστές του ΣΚΑΙ που είχαν αυτή την ιδέα. Ηταν καιρός πλέον.

Βασανιστήρια μυγών. Καταπάτηση μυγικών δικαιωμάτων. Αμέ!

1:00 π.μ.

(0) Comments

Κοίτα να δεις με τι ασχολούνται όσοι δεν έχουν εκλογές :)
Προσοχή: Ακατάλληλο για μικρά παιδιά (μην τους δώσουμε ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ιδέες).


















Μια απλή(?) διαδρομή με το αυτοκίνητο

6:41 μ.μ.

(1) Comments

Ε; Ειδατε; Ε; Ε; Αττική Οδός! Μεγαλεία! Χαλάλι το (σχεδον) τρίευρο, αλλά ΠΑΜΕ ΣΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΜΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΑΝΕΤΑ.

Και μετά ξυπνήσαμε όλοι μαζί.

Σήμερα ξεκίνησα να κάνω την διαδρομή Πολύδροσο (Χαλάνδρι δηλαδή) - Βύρωνα λόγω κάποιας δουλειάς, στις 6.00 ακριβώς το απόγευμα. Θα περιγράψω απλά τι συνάντησα στο δρόμο:

Στενά Πολυδρόσου: ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΡΙΚΟ στο μοναδικό δρόμο από τον οποίο το μισό Πολύδροσο βγαίνει στην Αμαρουσίου Χαλανδρίου (το άλλο μισό βγαίνει από τον άλλο δρόμο, σιγά μην είχαμε και περισσότερους). Δεν χωράει να περάσει κανείς. Ουρά. ΠΟΙΟΣ, ήθελα να'ξερα, είχε αυτή τη φαεινή να βγάζει τα σκουπιδιάρικα 6 η ώρα το απόγευμα που οι μαμάδες βγάζουν βόλτα τα παιδάκια τους, ορισμένοι προσπαθούν να γυρίσουν στο σπίτι τους και γενικά είναι κρίσιμη ώρα για έμφραγμα/εγκεφαλικό/παροδική σχιζοφρένεια; Το αντιπαρέρχομαι. Εκανε στην άκρη ο οδηγός, ευτυχώς βρήκε ένα άνοιγμα (τι φταίει και αυτός ο καψερός). Καβαλάμε πεζοδρόμιο και φεύγουμε. Συνολικος χρονος αναμονής: 10 λεπτά

Αμαρουσιου-Χαλανδρίου, φανάρι αριστερά (προς τα Village). Φυσικά, το φανάρι ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι διακοσμητικό. Βρουμ, βρουμ, ερχονται γκαζωμένοι όλοι από το αντίθετο ρεύμα ταυτόχρονα και όποιος προλάβει. Μπροστά βυτιοφόρο. Στρίβει. Αμα ήθελαν ας μην το άφηναν. Οι υπόλοιποι (εμείς); Ε, 2-3 φαναράκια και έχει ο Θεός, γιατί άμα κάνεις οτι στρίβεις θα τον συναντήσεις πιό σύντομα. Συνολικός χρονος αναμονής: 10 λεπτά

Κηφισίας προς την είσοδο της Αττικής οδού: Καλά, όλες αυτές τις ανισόπεδες και τις γέφυρες τις έκαναν για καλό; Ο κάγκουρας μπροστά μου έχει κλείσει το μισό δρόμο προσπαθώντας να πάει αριστερά και η κυριούλα που έχει πανικοβληθεί με το μαντράχαλο με το VW φορτηγάκι δίπλα της δεν κουνιέται. Παίζουμε όλοι τα αγαλματάκια ακούνητα (που βριζουν). Μένουμε Κηφισίας. (Πώς λέμε, μένουμε Ελλάδα;). Μπροστά φορτηγό. ΜΕ ΧΩΜΑΤΑ. ΠΟΥ ΣΚΑΝΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. Απολογισμός: 8 φανάρια, 4 τραγούδια στο CD, χάπια (ευτυχώς που δεν κουβαλάω μαζί μου) και μια νοητή σημείωση να ξαναπάω το αυτοκίνητο για πλύσιμο πριν το πάρουν για εγκατελειμμένο. Στρίβουμε επιτέλους για Αττική Οδό. Συνολικός χρονος (μαζι με το σκουντα-σπρωξε μεχρι την Κηφισίας: 15 λεπτά)

Αττική Οδός: Θαύμα! Μα τι έργο! Καθόλου κίνηση, φυσικά, χωρίς φανάρια και με αυτές τις τιμές που να τη βρείς την κίνηση; Μεχρι την Κατεχάκη, πλην ενός τύπου που διεκδικούσε βραβείο βραδυπορίας στην αριστερή λωρίδα, καμία έκπληξη. Χρόνος: ψιλα-χοντρά 9 λεπτα για το 80% της διαδρομής.

Κατεχάκη: Μποτιλιάρισμα από την έξοδο της Αττικής Οδού. Μα καλά, πού πάνε όλοι αυτοί; Σήμερα ειναι Τετάρτη. Μήπως έχει καμιά συναυλία στο Θέατρο Βράχων; Για να δω...χμ...ταμπελίτσα καρφωμένη "ΟΔΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ ΚΛΕΙΣΤΗ ΛΟΓΩ ΕΡΓΩΝ". Σωστά. Για να έιναι και ταμπέλα καρφωμένη, σε κανα τρίμηνο ξεμπερδεύουμε. Τσικι, τσικι, φτάνουμε στα φανάρια του Βύρωνα. Χρόνος: 20 λεπτά και βάλε.

Αρα λοιπόν για μια διαδρομή 20 λεπτών (σε φυσιολογικές συνθήκες) κάναμε πάνω από μία ώρα. Το 80% της διαδρομής το πληρώσαμε κοντά 3 Ευρώπουλα και διήρκεσε 9 λεπτά. Το 20% το πληρώσαμε με μια ακόμα επίσκεψη στον ψυχίατρο.

Αρα λοιπόν για να ειμαστε ωφελημένοι θα πρέπει να ισχύει τουλάχιστον ένα από τα παραπάνω:
1. Το σπίτι μας να είναι ΕΠΑΝΩ σε μια είσοδο της Αττικής Οδού και η δουλειά μας ΕΠΑΝΩ σε μια έξοδο. Κατά προτίμηση χτισμένα επάνω στα κουβούκλια.
2. Εναλλακτικά, να είμαστε χαρούμενοι ιδιοκτήτες ιδιωτικού ελικοπτέρου.
3. Να κυκλοφορούμε τις "μικρές" ώρες κάνοντας αντίστοιχες δουλειές (νονός της νύχτας, προαγωγός, μεγαλοβάπορος κλπ) γιατί αυτές τις ώρες δεν έχει κίνηση (λες γι'αυτό να ανθίζει η εγκληματικότητα στην Ελλάδα; )
4. Να μην δουλεύουμε.

Θα μου πείτε τώρα τις γνωστές θεωρητικιές για το οτι δεν πρεπει να έχουμε αυτοκίνητα και όχι ένας σε κάθε αυτοκίνητο και άλλα τέτοια χαρμόσυνα. Μα τι να κάνω που ΠΡΕΠΕΙ να πάω; Και που δεν πρέπει να το κάνω αυτό κάθε μέρα; Ούτε το carpooling.gr δεν με σώνει. Μήπως, λέω ΜΗΠΩΣ, θα έπρεπε να ανασχεδιαστεί λίγο το δαιδαλώδες οδικό δίκτυο αυτής της άμοιρης πόλης; Αντε γιατί με βλέπω μετανάστη στην επαρχία.


Σεπτέμβριος, ο καιρός να ...εκπαιδευτείτε! Η οχι;

11:32 μ.μ.

(3) Comments

Παρακολουθώ εδώ και χρόνια τις διαφημίσεις των διάφορων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που ξεμυτίζουν κάθε Σεπτέμβρη με χαρούμενες φατσούλες να κοιτάνε τρεις - τρεις σε laptops (πάντα στη μπαταρία αυτά τα laptops δίπλα στο γρασίδι - πόση αυτονομία έχουν πια;) ή να περπατούν χαρούμενες το δρόμο της επιτυχίας στρωμένο από γραφεία (με σφραγίδες! οπως έλεγε ένας γνωστός βάρδος), pie charts, γραβάτες και προϊστάμενους και απορώ.

Σίγουρη επιτυχία υπόσχονται όλοι αυτοί. Ο ορισμός της "επιτυχίας" όμως διαφέρει ανάλογα με το τι σκατά έχεις πατήσει ως τώρα. Ξεχώρισα μερικές κατηγορίες (από όλα τα χρόνια που βλέπω όλες αυτές τις χαρούμενες φατσούλες) και να ο απολογισμός:

Δουλειά στο Δημόσιο
Πω λέμε! Πσσσ! Σσσσσίγουρη επιτυχιάρα! Ρε σεις, από πότε η δουλειά στο Δημόσιο θεωρείται επιτυχία; Και πόσο μάλλον να τη ΣΠΟΥΔΑΣΕΙΣ κιόλας! Στον τόπο μας το λέμε "βόλεμα", "θεσούλα", ενίοτε και "ρουσφέτι". Αλλα τι να πουλήσεις στον ταλαίπωρο πατέρα που μεροδούλι-μεροφάι προσπαθεί να βολέψει τον κανακάρη του / την κανακάρισσά του (sic) που στον ήλιο μοίρα δεν έχουν και που πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να σταματήσουν να ζητάνε χαρτζηλίκι; Νταξ, εννοούν (με καλές προθέσεις, ίσως) οτι το επάγγελμα είναι τέτοιο που σου δίνει δουλειά στο Δημόσιο σε χρόνο που ισούται με το βράσιμο ενός μελάτου αυγού, αλλά και πάλι, καλέ μου εκπαιδευτή, επιτυχία είναι ο βασικός μισθούλης και η επαγγελματική εξέλιξη σε ρυθμούς ταινίας του Αγγελόπουλου; Ε;

Βουρ για πολυεθνική (ή κάπως έτσι)
Σε διάφορες παραλλαγές, αλλά η ουσία είναι η ίδια. Είναι κάτι σαν "το δάνειο ΜΕ ΚΥΜΑΙΝΟΜΕΝΟ ΕΠΙΤΟΚΙΟ, γουαου!" Μετάφραση: Θα φάς σκατά και στα πουλάμε για προφιτερόλ. Λες και η "πολυεθνική" εσένα περίμενε για να σου σκάσει τα φράγκα και να πάρεις τη νέα Mercedes που λιμπιζόσουν σε ένα τρίμηνο μόνο. Βολέψου με το βασικό και τους καφέδες που θα φτιάχνεις ως administrative assistant του administrative assistant της γραμματέως της καθαρίστριας και βλέπουμε. Εχει ο Θεός.

Ειδικός ΧΧΧΧ (βάλτε αυτό που θέλετε)
Με διετή φοίτηση (στην πληθώρα των περιπτώσεων) γίνεσαι "ειδικός multimedia pow-wow-wiki-gaou", "ειδικός δικτύων πληροφορικής τηλετεχνολογίας υπολογιστών (!)", "ειδικός πολυμεσικών εφαρμογών ευρυζωνικής τσιριμπιγκλόν" και άλλα τέτοια κιτρινομπεζ. Τελικά, αυτό που καταλήγεις μετά τα 20 πρώτα αποτυχημένα interviews είναι να γίνεις "ειδικός τηλεχειρισμού καταναλωτικών ηλεκτρονικών συσκευών ήχου και εικόνας", δηλ. zapping και αγιος ο Θεός μια και δεν έχουμε λεφτά ούτε για φραπέ σκέτο χωρίς γάλα στον καφενέ της κυρα Τασίας απέναντι.

Σπούδασα οικονομία και διοίκηση / διοίκηση επιχειρήσεων / οικονομικά στο τάδε College (το Αγγλικόν απαραίτητον)
Ωραία. Και τώρα ο κανακάρης / τσαπερδόνα περιμένει να διέλθει τα σκαλοπάτια της σχολής με το πτυχίο ανα χείρας και να του / της την πέσουν ορδές εργοδοτών (κατά προτίμηση οι ίδιοι οι γενικοί διευθυντές) προτείνοντας μισθούς που θα έκαναν τον ΟΠΑΠ να κοκκινίσει από ντροπή για τις εβδομαδιαίες εισπράξεις του, bonus που περιλαμβάνουν οικιακή βοηθό, τρία πολυτελή αυτοκίνητα με επιλογή χρώματος και ταπετσαρίας και φυσικά ΜΕΤΟΧΕΣ. Αμε! Βολέψου με την φράση "θα σας ειδοποιήσουμε μόλις έχουμε κάποια θέση που να ανταποκρίνεται στα προσόντα σας (ποιά;)" ή, σε περίπτωση που προσληφθείς, ετοιμάσου να κουβαλάς φακέλους, καφέδες, τυρόπιτες και φαξ από όροφο σε όροφο μέχρι να φτάσεις τα κιλά των μοντέλων που ποζάρουν στις διαφημίσεις της σχολής σου.

Γίνε στέλεχος επιχειρήσεων
Ω! Αυτό και αν είναι η ΥΠΕΡΤΑΤΗ πλάνη! Την σήμερον ημέρα, όλοι έχουν ένα τίτλο. Η ταμίας στο σουπερ-μάρκετ είναι στέλεχος (direct consumer cash flow executive manager). Ο ψήστης στο φαστφουντάδικο είναι στέλεχος (executive food quality assurance and order execution manager). Ακόμα και η κυρούλα που καθαρίζει τις τουαλέτες στο αγαπημένο σας club είναι στέλεχος (lavatory disinfection and water flow manager). Οπότε, μην περιμένετε κάτι παραπάνω. Στέλεχος θα γίνετε όμως. Και manager. Ναι. Χαχα.

Μια είναι η λύση σε όλα αυτά (συμβουλές από τον παππού προς τους νέους και φιλόδοξους)
Πηγαίνετε σε όποια σχολή, ιδιωτική ή δημόσια γουστάρετε. Η εκπαίδευση δεν κάνει κακό. Και δεν είναι τσάμπα επένδυση. Αλλα αμα δεν ΞΕΣΤΡΑΒΩΘΕΙΤΕ και μόνα σας, δεν πρόκειται να δείτε προκοπή.

Και τώρα επιστρέφουμε στα κινούμενα σχέδια.